خلاصه کتاب عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی ( نویسنده مرتضی مطهری )

کتاب «عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی» اثر استاد شهید مرتضی مطهری، به تحلیل عمیق و بنیادین نقش محوری فریضه امر به معروف و نهی از منکر در قیام عاشورا می پردازد. این اثر برجسته، دیدگاهی جامع ارائه می دهد که چگونه این اصل اسلامی، نه تنها یکی از عوامل، بلکه ریشه ای ترین و خودجوش ترین انگیزه حرکت امام حسین (ع) بود و فلسفه اصلی آن نهضت را تبیین می کند.

برای درک ژرفای واقعه کربلا و نهضت اباعبدالله الحسین (ع)، ضروری است به ریشه ها و انگیزه های واقعی این قیام بی نظیر نگریست. بسیاری از تحلیل ها، سطحی و گاه ناقص، به بیان صرف وقایع یا اشاره به عوامل فرعی بسنده می کنند. اما در میان این تفاسیر، نگاه نافذ و تحلیلی استاد شهید مرتضی مطهری به واقعه عاشورا، گوهری درخشان و بی بدیل است. ایشان با بینش عمیق اسلامی و تاریخی خود، ماهیت واقعی نهضت حسینی را کالبدشکافی کرده و از پسِ غبارِ زمان، عنصر کلیدی و محرک اصلی آن را نمایان می سازند.

کتاب حاضر، در واقع فصل ششم از جلد اول مجموعه گران سنگ «حماسه حسینی» است که به دلیل اهمیت فوق العاده و جذابیت تحلیلی اش، به صورت مستقل نیز منتشر شده است. این اثر نه تنها به روایت صرف ماجرا نمی پردازد، بلکه خواننده را به سفری فکری و عمیق در فلسفه امر به معروف و نهی از منکر می برد و نشان می دهد که چگونه این فریضه الهی، در تار و پود نهضت امام حسین (ع) تنیده شده و به آن معنا و قوام بخشیده است.

ورود به جهان اندیشه مطهری و قیام حسینی

استاد شهید مرتضی مطهری، نامی آشنا در سپهر اندیشه اسلامی معاصر است. او نه تنها یک متفکر، فیلسوف و فقیه برجسته بود، بلکه به عنوان یک اسلام شناس کم نظیر، همواره دغدغه تبیین صحیح معارف اسلامی را داشت. آثار او، پلی مستحکم میان سنت و مدرنیته، و پاسخی روشنگر به شبهات زمانه بود. شهید مطهری، با تسلط بر مبانی دینی و آشنایی عمیق با نیازهای فکری جامعه، توانست بسیاری از مفاهیم دینی را از غبار تحریف و کج فهمی بزداید و آنها را با زبانی شیوا و منطقی به نسل های تشنه حقیقت عرضه کند.

جایگاه و اهمیت کتاب عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی

کتاب «عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی» در میان آثار متعدد استاد مطهری، جایگاهی ویژه دارد. این کتاب که برگرفته از سلسله سخنرانی های ایشان در حسینیه ارشاد در سال های ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹ هجری شمسی است، نه تنها بازخوانی صرف واقعه کربلا نیست، بلکه تحلیلی عمیق از جوهره آن نهضت ارائه می دهد. اهمیت این اثر در آن است که با ارائه استدلال های محکم، نقشی را به عنوان عامل اصلی قیام معرفی می کند که اغلب در سایر تحلیل ها کم رنگ یا نادیده گرفته شده است.

استاد مطهری در این کتاب، با دقتی مثال زدنی، به تبیین نقش محوری امر به معروف و نهی از منکر به عنوان عامل اصلی و خودجوش نهضت اباعبدالله الحسین (ع) می پردازد. ایشان معتقدند که قیام امام حسین (ع) نه از سر بیعت خواهی مردم کوفه بود و نه صرفاً به دلیل رد بیعت با یزید، بلکه ریشه ای عمیق تر و الهی تر داشت که همان انجام وظیفه شرعی و الهی امر به معروف و نهی از منکر بود. این کتاب، با زبانی گیرا و منطقی، خواننده را متقاعد می سازد که این فریضه، قلب تپنده و روح اصلی قیام حسینی است.

استاد مطهری در کتاب «عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی» تاکید می کند که وصیت نامه امام حسین (ع) به محمد حنفیه، سند محکم و روشنی است بر اینکه هدف اصلی آن حضرت از قیام، اصلاح امت جدش و انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر بوده است.

تحلیل عوامل مؤثر در نهضت حسینی از دیدگاه استاد مطهری

استاد مطهری در این کتاب، با رویکردی تحلیلی و موشکافانه، به بررسی سه عامل اصلی که معمولاً در تحلیل نهضت حسینی مطرح می شوند، می پردازد و وزن و اهمیت هر یک را ارزیابی می کند. این سه عامل شامل «عامل بیعت»، «عامل دعوت مردم کوفه» و «عامل امر به معروف و نهی از منکر» هستند. ایشان با استدلال های قوی، نشان می دهند که چگونه دو عامل اول، به تنهایی نمی توانند فلسفه اصلی قیام را تبیین کنند و عامل سوم، یعنی امر به معروف و نهی از منکر، نقش محوری و بنیادین دارد.

عامل بیعت: رد مشروعیت یزید

یکی از عواملی که همواره در تحلیل قیام عاشورا مطرح می شود، مسئله بیعت خواهی یزید از امام حسین (ع) و امتناع امام از این بیعت است. یزید پس از مرگ معاویه، به دنبال تثبیت قدرت خود بود و بیعت گرفتن از امام حسین (ع) به دلیل جایگاه ویژه ایشان در جهان اسلام، برای او از اهمیت بالایی برخوردار بود. امام حسین (ع) نیز به خوبی می دانست که بیعت با یزیدی که آشکارا حدود الهی را زیر پا می گذارد، به معنای تأیید حکومت ظلم و فساد است.

استاد مطهری این عامل را از جمله عوامل مؤثر در قیام می داند، اما تأکید می کند که این به تنهایی نمی تواند علت اصلی و غایی نهضت باشد. ایشان توضیح می دهند که اگر امام حسین (ع) صرفاً به دلیل نپذیرفتن بیعت و فرار از تبعات آن قیام کرده بود، ممکن بود مسیر دیگری را در پیش گیرد. اما امام، از مدینه خارج شد و حتی زمانی که بیعت خواهی یزید دیگر مطرح نبود، باز هم بر ادامه حرکت خود اصرار ورزید. این نشان می دهد که انگیزه امام فراتر از یک واکنش دفاعی صرف بوده است.

عامل دعوت مردم کوفه: فراخوان برای رهبری

عامل دوم، دعوت های مکرر و گسترده مردم کوفه از امام حسین (ع) برای آمدن به کوفه و رهبری قیام علیه حکومت یزید بود. نامه های بی شماری که از کوفه به دست امام رسید، نشان دهنده نارضایتی عمیق مردم از وضعیت موجود و تمایل آن ها به رهبری اهل بیت (ع) بود. امام نیز مسلم بن عقیل را به عنوان نماینده خود به کوفه فرستاد تا وضعیت را از نزدیک بررسی کند.

شهید مطهری، در تحلیل این عامل نیز دقت نظر خاصی به خرج می دهد. ایشان اذعان می دارند که دعوت مردم کوفه، یکی از زمینه های قیام را فراهم کرد و اگر این دعوت نبود، شاید امام حسین (ع) مسیر دیگری را برای انجام تکلیف خود انتخاب می کرد. اما مطهری به درستی اشاره می کند که این عامل نیز، به تنهایی، نمی تواند فلسفه جامع قیام باشد. امام (ع) به خوبی از سابقه پیمان شکنی کوفیان آگاه بود و در نهایت نیز، خیانت آن ها به مسلم بن عقیل و سپس به خود امام، ثابت کرد که تکیه بر این دعوت، نمی تواند مبنای اصلی یک نهضت الهی باشد. در واقع، اگر امام تنها به این دعوت تکیه کرده بود، پس از خیانت کوفیان، منطقاً باید از ادامه مسیر منصرف می شد، اما ایشان با وجود آگاهی از این خیانت ها، باز هم بر حرکت خود پافشاری کرد.

عامل محوری و خودجوش: امر به معروف و نهی از منکر

پس از بررسی دو عامل پیشین، استاد مطهری به استدلال قاطع خود می پردازد که عامل اصلی و خودجوش نهضت حسینی، فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر بوده است. ایشان با استناد به وصیت نامه تاریخی امام حسین (ع) به محمد حنفیه، که می فرماید: انی لم اخرج اشرا ولا بطرا ولا مفسدا ولا ظالما، انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی علی بن ابی طالب (من از روی سرکشی و عیاشی و فساد و ستمگری خروج نکرده ام، بلکه برای طلب اصلاح در امت جدم قیام کرده ام. می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به سیره جدم و پدرم علی بن ابی طالب رفتار نمایم)، این حقیقت را آشکار می سازد که هدف امام، یک تکلیف الهی و نه صرفاً پاسخی به شرایط بیرونی بود.

این عامل، به امام حسین (ع) نقشی فعال، پویا و انقلابی می بخشد. امام (ع) نه در انتظار دعوت کسی می ماند و نه از بیعت خواهی ظالم فرار می کند؛ بلکه به عنوان یک مصلح الهی، خود را موظف به اقدام برای اصلاح جامعه می بیند. این تکلیف، از عمق ایمان و بصیرت امام سرچشمه می گیرد و نشان دهنده آن است که برای احیای ارزش های اسلامی، حتی اگر به فداکاری جان و مال بینجامد، باید ایستادگی کرد.

ارزش گذاری و ارزیابی عوامل در اندیشه مطهری

استاد مطهری در ارزیابی و مقایسه این سه عامل، به این نتیجه می رسد که عامل دعوت مردم کوفه، دارای ارزش نسبتاً عادی است؛ زیرا بر اساس احتمال موفقیت و حمایت مردمی بنا شده است. عامل بیعت، اندکی ارزش بیشتری دارد، چرا که نشان دهنده ایستادگی فردی امام در برابر ظلم است، حتی بدون حمایت گسترده. اما عامل امر به معروف و نهی از منکر، از همه این ها والاتر و باارزش تر است. این عامل نه متکی به دعوت مردم است و نه در پاسخ به بیعت خواهی حکومت. بلکه یک تکلیف مستقل و الهی است که به ذات خود، یک نهضت را توجیه می کند و به آن ابعادی از فداکاری و ایثار می بخشد که در دو عامل دیگر یافت نمی شود. امام با این نیت، یک شخصیت معترض، منتقد، مثبت و انقلابی است که تنها به وظیفه الهی خود عمل می کند.

تبیین جامع اصل امر به معروف و نهی از منکر در اندیشه استاد مطهری

برای فهم عمیق جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی، ضروری است که ابتدا خود این اصل را از دیدگاه استاد مطهری بشناسیم. ایشان در کتاب خود، این فریضه را نه تنها به عنوان یک حکم شرعی، بلکه به عنوان یک «قانون بقا» برای جامعه اسلامی معرفی می کنند.

جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در اسلام

استاد مطهری با استناد به آیات متعدد قرآن کریم و روایات اهل بیت (ع)، اهمیت بنیادین امر به معروف و نهی از منکر را تشریح می کند. او نشان می دهد که این اصل، نه تنها وظیفه ای فردی، بلکه ستون فقرات حیات اجتماعی اسلام است. در قرآن کریم، به صراحت به جوامعی اشاره می شود که به دلیل ترک این فریضه، به تباهی و نابودی کشیده شده اند.

اما چرا با وجود این تأکیدات، امر به معروف و نهی از منکر در طول تاریخ اسلام، گاهی به فراموشی سپرده شده یا کم اهمیت گشته است؟ مطهری پاسخ می دهد که انحراف از مسیر اصیل اسلام و سوء برداشت ها، باعث شده تا این اصل حیاتی، از جایگاه واقعی خود فاصله بگیرد. ایشان در این زمینه، حتی به شبهات برخی مستشرقین نیز پاسخ می دهند که سعی در کم اهمیت جلوه دادن این فریضه داشتند و تأکید می کنند که این اصل، روح پویا و سازنده اسلام است.

شرایط و ارکان امر به معروف و نهی از منکر

استاد مطهری تأکید می کند که امر به معروف و نهی از منکر، یک وظیفه بی قید و شرط نیست، بلکه دارای شرایط و ارکانی است که عمل صحیح به آن را تضمین می کند. این شرایط، نشان دهنده عمق و بینش امام حسین (ع) در تصمیم گیری برای قیام نیز هست.

1. صلاحیت آمر و ناهی: اولین شرط، این است که فردی که به امر یا نهی می پردازد، خود به آن عمل کرده باشد. علی (ع) می فرمایند: مَنْ نصب نفسه للناس اماما فعلیه ان یبدأ بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره… (کسی که خود را پیشوای مردم قرار می دهد، باید پیش از تعلیم دیگران به تعلیم خود بپردازد). اگر آمر به معروف، خود آلوده به منکر باشد، تأثیر کلامش از بین می رود و به جای اصلاح، باعث افزایش فساد می شود.
2. آگاهی و بصیرت: شرط دوم، شناخت صحیح معروف و منکر است. نمی توان بدون علم و آگاهی، دیگران را به چیزی امر یا از چیزی نهی کرد. جهل در این زمینه، نه تنها به اصلاح منجر نمی شود، بلکه مفسده اش بیش از صلاح است. یکی از مهمترین ویژگی های نهضت حسینی از دیدگاه مطهری، همین «روشن بینی امام حسین (ع)» است.
3. مراحل و اقسام: امر به معروف و نهی از منکر دارای مراحل مختلفی است که باید به ترتیب رعایت شوند.
   • قلبی (هجر و اعراض): این مرحله شامل دل ناخوش بودن از منکر و بی اعتنایی به آن است، به شرطی که این بی اعتنایی تأثیر مثبت داشته باشد.
   • زبانی (پند و ارشاد): در این مرحله، با نصیحت، تذکر و بیان منطقی، افراد به معروف دعوت و از منکر باز داشته می شوند. این مرحله نیاز به حکمت، مهربانی و شناخت روحیات مخاطب دارد.
   • عملی (مداخله و اقدام): در صورت عدم تأثیر مراحل قبلی و وجود شرایط لازم، ممکن است نیاز به مداخله عملی باشد. استاد مطهری تأکید می کنند که این مرحله نیز خود دارای مراتب و ظرافت های خاصی است.
4. مرزها و حدود: استاد مطهری تفاوت مهمی بین ترتب مفسده برای اسلام و ضرر شخصی قائل می شوند. امر به معروف و نهی از منکر مشروط به عدم مفسده برای اسلام است، نه عدم ضرر شخصی. به عبارت دیگر، اگر انجام این فریضه به ضرر شخصی آمر یا ناهی (مانند از دست دادن مال یا حتی جان) منجر شود، اما مفسده ای برای اساس اسلام در پی نداشته باشد و حتی به احیای آن کمک کند، واجب است. این تمایز، کلید فهم فداکاری امام حسین (ع) در کربلا است.

امر به معروف لفظی و عملی

استاد مطهری به تفاوت میان امر به معروف لفظی و عملی نیز اشاره می کند. امر به معروف لفظی، همان سخن گفتن و نصیحت است. اما امر به معروف عملی، ابعاد گسترده تری دارد. بهترین نوع امر به معروف عملی، «عمل صالح و تقوای فردی» است. هنگامی که یک فرد، خود به آنچه می گوید عمل می کند و زندگی اش الگویی از معروف است، تأثیر کلامش صدچندان می شود. از سوی دیگر، مطهری به برخی از «امر به معروف های غلط» نیز اشاره می کند که نه تنها به اصلاح نمی انجامند، بلکه باعث دلسردی و حتی بدبینی به دین می شوند.

تجلی امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین (ع)

در نگاه استاد مطهری، نهضت امام حسین (ع) بهترین و کامل ترین تجلی عملی فریضه امر به معروف و نهی از منکر است. امام (ع) در تمام مراحل حرکت خود، از مدینه تا کربلا، عملاً نشان داد که چگونه یک مصلح الهی باید به این تکلیف عمل کند.

امام حسین (ع)؛ الگوی کامل آمر به معروف

نمونه های متعددی در طول نهضت حسینی وجود دارد که نشان می دهد امام (ع) چگونه به این اصل تمسک جسته است. از سخنان ایشان در مدینه و مکه، تا مواجهه با سپاه حر در مرز عراق، همواره روح امر به معروف و نهی از منکر در کلام و عمل امام موج می زند.

در مواجهه با سپاه حر، هنگامی که امام (ع) اوضاع را صددرصد مأیوس کننده می بیند، خطاب به مردم می فرماید: ایها الناس من رأی سلطاناً جائراً مستحلاً لحرام اللّه ناکثاً لعهد اللّه مستأثراً لفی ء اللّه ، متعدّیاً لحدود اللّه فلم یُغیّر علیه بقولٍ و لا فعلٍ، کان حقّاً علی اللّه ان یدخله مدخله. الا و اِنّ هولاء القوم قد احلّوا حرام اللّه و حرّموا حلاله و استأثروا فیءاللّه (ای مردم، هر کس ببیند سلطان ستمگری را که حرام خدا را حلال می شمارد، پیمان خدا را می شکند، بیت المال را به خود اختصاص می دهد، و حدود الهی را زیر پا می گذارد، و با گفتار و کردار خود بر او تغییر ندهد، شایسته است که خدا او را به همان سرنوشت وارد کند. بدانید که این قوم [بنی امیه] حرام خدا را حلال کرده و حلال خدا را حرام نموده اند و بیت المال را به خود اختصاص داده اند). سپس امام، این فرمان الهی را بر خود تطبیق داده و می فرماید: و انا احقّ من غیره (و من از هر کس دیگری شایسته ترم).

این سخنان صریح و قاطع، به خوبی نشان می دهد که انگیزه اصلی امام (ع)، احیای دین و مبارزه با فساد حاکم بوده است. امام (ع) با علم به خطرات این مسیر، تکلیف الهی خود را بر مصلحت شخصی و دنیوی ترجیح می دهد و این نمونه ای بی نظیر از امر به معروف عملی است که در آن، جان و مال در راه احیای یک اصل دینی فدا می شود.

نقش اهل بیت (ع) پس از عاشورا: ادامه دهندگان نهضت

استاد مطهری تأکید می کند که نهضت امر به معروف و نهی از منکر، تنها به شهادت امام حسین (ع) در کربلا ختم نشد. بلکه پس از عاشورا، رسالت حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در کوفه و شام، فصلی جدید از این نهضت را گشود. سخنرانی های روشنگر و شجاعانه این بزرگواران، پیام عاشورا را به گوش مردمی رساند که در غفلت و ترس فرو رفته بودند. آن ها با بیان حقایق و افشای چهره ظالمان، اجازه ندادند که قیام امام حسین (ع) به فراموشی سپرده شود و خود، ادامه دهنده و مبلّغ راستین نهضت امر به معروف و نهی از منکر بودند.

نقد کارنامه مسلمین در امر به معروف (اشاره مطهری در کتاب)

شهید مطهری در این کتاب، تنها به تحلیل تاریخی نمی پردازد، بلکه به نقد کارنامه مسلمانان در طول تاریخ در زمینه اجرای این اصل حیاتی نیز می پردازد. ایشان با نگاهی آسیب شناسانه، ضعف ها و کوتاهی های امت اسلامی را در اجرای صحیح امر به معروف و نهی از منکر گوشزد می کند. مطهری حتی به مسائل اجتماعی و سیاسی معاصر زمان خود، مانند مسئله فلسطین، اشاره می کند و آن را نمونه ای از کوتاهی در این تکلیف الهی می داند. ایشان راهکارهایی را نیز برای احیای روح امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ارائه می دهد و بر لزوم درک صحیح، بصیرت و اقدام به موقع تأکید می کند.

نتایج و پیامدهای عملی نهضت حسینی بر مبنای امر به معروف

قیام امام حسین (ع) که بر پایه عنصر محوری امر به معروف و نهی از منکر بنا شده بود، پیامدها و نتایج عظیمی برای جهان اسلام و بشریت به همراه داشت که استاد مطهری به دقت آن ها را برمی شمرد.

عظمت بخشیدن به نهضت عاشورا

مهمترین نتیجه، «عظمت بخشیدن به نهضت عاشورا» است. با تبیین امر به معروف و نهی از منکر به عنوان عامل اصلی، قیام امام حسین (ع) از یک رویداد صرفاً تاریخی یا واکنشی به شرایط، فراتر رفته و به یک مکتب فکری و عملی تبدیل می شود. این نگاه، کربلا را به نمادی از مبارزه همیشگی حق علیه باطل و فداکاری در راه ارزش های الهی تبدیل می کند. این نهضت نشان داد که یک انسان الهی می تواند در راه احیای اصولی همچون امر به معروف، جان خود و عزیزانش را فدا کند و این نهایت عظمت است.

بقای اسلام و جامعه اسلامی

امر به معروف و نهی از منکر، ضامن «بقا و رشد اسلام و جامعه اسلامی» است. استاد مطهری معتقد است که اگر این اصل نباشد، جامعه متلاشی شده و از میان می رود. قیام امام حسین (ع) عملاً نشان داد که برای جلوگیری از انحراف کامل جامعه و دین، باید فداکاری کرد. این قیام، خون تازه ای در رگ های اسلام دمید و مانع از آن شد که تحریفات و بدعت های بنی امیه، اساس دین را نابود سازد. عاشورا، اسلام را بیمه کرد.

درس فداکاری و ایثار

نهضت حسینی، بزرگترین «درس فداکاری و ایثار» را به بشریت آموخت. امام حسین (ع) و یارانش، با بذل جان و مال در راه احیای یک اصل دینی، ثابت کردند که می توان همه چیز را در راه خدا فدا کرد. این درس، تا ابد الهام بخش آزادگان و حق طلبان در سراسر جهان خواهد بود. مطهری این نکته را بارها یادآور می شود که امام (ع) به خاطر اثبات این که امر به معروف و نهی از منکر مشروط به عدم مفسده برای اسلام است نه عدم ضرر شخصی، جان خود را فدا کرد.

نتیجه گیری: چرا امروز به عنصر امر به معروف و نهی از منکر نیازمندیم؟

در پایان این بررسی جامع از کتاب «عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی» اثر استاد شهید مرتضی مطهری، می توان به وضوح دریافت که این اثر نه تنها به تحلیل یک واقعه تاریخی می پردازد، بلکه آموزه های آن برای زندگی فردی و اجتماعی امروز نیز حیاتی و کاربردی است.

اندیشه های استاد مطهری در این کتاب، ما را به تأمل عمیق تری در باب فلسفه قیام عاشورا فرا می خواند و نشان می دهد که این نهضت عظیم، صرفاً یک تراژدی غم انگیز نبوده، بلکه حرکتی آگاهانه و الهی برای احیای بنیادین ترین اصول اسلام بوده است. عنصر امر به معروف و نهی از منکر، نه فقط به عنوان یک حکم فقهی، بلکه به منزله روح تپنده یک جامعه پویا و ضامن بقای ارزش های انسانی، در بطن این کتاب جای گرفته است.

امروزه، بیش از هر زمان دیگری، جوامع اسلامی نیازمند احیای این روح انقلابی و اصلاح گر هستند. در جهانی که فساد، بی عدالتی و غفلت، سایه افکنده، فهم درست و عمل به این فریضه، می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد. این کتاب، دعوتی است به بصیرت، آگاهی و اقدام مسئولانه در برابر ناهنجاری ها، چه در عرصه فردی و چه در سطح اجتماعی. مطالعه کامل این اثر ارزشمند، می تواند چراغ راهی برای درک عمیق تر از رسالت ما به عنوان مسلمان و شهروند مسئول در قبال جامعه باشد و ما را به تلاش برای احیای روح امر به معروف و نهی از منکر در ابعاد گوناگون زندگی ترغیب کند.

سوالات متداول (FAQ)

کتاب عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی بخشی از کدام کتاب است؟

این کتاب در ابتدا فصل ششم از جلد اول مجموعه حماسه حسینی اثر استاد شهید مرتضی مطهری بوده که به دلیل اهمیت و جذابیت مباحث، به صورت مستقل نیز منتشر شده است.

تمرکز اصلی این کتاب بر چه موضوعی است؟

تمرکز اصلی کتاب بر تحلیل نقش محوری و بنیادین فریضه امر به معروف و نهی از منکر به عنوان انگیزه اصلی و خودجوش قیام امام حسین (ع) است.

چرا استاد مطهری امر به معروف را مهمترین عامل قیام حسینی می داند؟

استاد مطهری با استناد به وصیت نامه امام حسین (ع) به محمد حنفیه و تحلیل دقیق سه عامل اصلی قیام (بیعت، دعوت کوفیان، امر به معروف)، استدلال می کند که امر به معروف و نهی از منکر یک تکلیف الهی و خودجوش بوده که هدف اصلی امام (ع) برای اصلاح امت را تشکیل می دهد، نه صرفاً واکنشی به شرایط بیرونی.

آیا این کتاب تنها به واقعه عاشورا می پردازد؟

خیر، علاوه بر تحلیل واقعه عاشورا، این کتاب به تبیین جامع اصل امر به معروف و نهی از منکر در اسلام، شرایط و ارکان آن، و همچنین نقد کارنامه مسلمین در این زمینه می پردازد و راهکارهایی برای احیای این فریضه ارائه می دهد.

چگونه می توان نسخه کامل کتاب را تهیه کرد؟

نسخه کامل کتاب عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی از طریق انتشارات صدرا (ناشر اصلی آثار استاد مطهری) و همچنین کتابفروشی های معتبر و پلتفرم های فروش کتاب الکترونیک قابل تهیه است.