خوشمزه ترین دونات های دنیا

خوشمزه ترین دونات های دنیا، حلقه هایی از خمیر سرخ شده هستند که در جای جای کره زمین، از اروپا تا آسیا و آمریکا، با طعم ها، بافت ها و تزئینات بی نظیر، دل بسیاری از شیرینی دوستان را برده اند و تجربه ای شیرین و به یادماندنی را به ارمغان می آورند. در هر فرهنگ، این شیرینی جایگاه خاص خود را یافته و به شکلی منحصربه فرد، داستان ها و رسوم محلی را در خود جای داده است.

سفر به دنیای طعم ها همیشه جذابیت های خاص خود را دارد، اما در این میان، کمتر شیرینی ای توانسته است مانند دونات، این چنین مرزها را درنوردد و در هر گوشه ای از جهان، با ظاهری متفاوت و طعمی منحصربه فرد، قلب ها را تسخیر کند. از خیابان های شلوغ شهرهای بزرگ تا کافه های دنج روستایی، دونات ها همواره در حال روایت قصه های شیرین خود هستند. این شیرینی ساده اما پرطرفدار، نه تنها یک خوراکی، بلکه نمادی از فرهنگ و خلاقیت آشپزی در سراسر گیتی محسوب می شود. تنوع شگفت انگیز این حلقه های طلایی رنگ، خواننده را به یک ماجراجویی بی سابقه در کشف طعم های جدید دعوت می کند؛ تجربه ای که هر علاقه مند به شیرینی باید حداقل یک بار آن را بچشد. این مقاله به معرفی برخی از خوشمزه ترین و خاص ترین دونات ها از فرهنگ های مختلف می پردازد تا هر فردی بتواند با این شاهکارهای شیرین آشنا شود و شاید روزی آن ها را تجربه کند. آماده باشید تا حسی از هیجان و کنجکاوی برای چشیدن طعم هایی که از مرزها فراتر رفته اند، وجودتان را فرا بگیرد.

دونات چیست و از کجا آمد؟ نگاهی کوتاه به تاریخچه یک شیرینی جهانی

دونات، این شیرینی دوست داشتنی، در ساده ترین تعریف، تکه ای از خمیر است که در روغن سرخ شده و معمولاً با شکر یا رویه های مختلف پوشانده می شود. اما داستان آن بسیار عمیق تر و ریشه دارتر از چیزی است که تصور می شود. تاریخچه خمیرهای سرخ شده به قرن ها پیش بازمی گردد و ردپای آن ها در تمدن های باستانی نیز دیده می شود؛ از یونان و روم باستان که نان های سرخ شده با عسل و آجیل مصرف می کردند، تا اعراب که انواع شیرینی های خمیری سرخ شده را با شربت شیرین می پوشاندند. این میراث از طریق اروپا به آمریکا رسید و در آنجا بود که دونات به شکل امروزی خود، به ویژه با حفره میانی اش، تکامل یافت.

اغلب ریشه های دونات مدرن را به مهاجران هلندی در قرن هفدهم در آمریکا نسبت می دهند که نوعی شیرینی به نام اولیبولن (Oliebollen) یا توپ های روغنی را با خود آوردند. این شیرینی ها، تکه های خمیر سرخ شده ای بودند که گاهی اوقات مغز میوه یا آجیل داشتند. اما حفره میانی دونات، که امروز نمادین شده است، در قرن نوزدهم پدیدار شد. روایت های مختلفی درباره شکل گیری این حفره وجود دارد؛ یکی از معروف ترین آن ها به کاپیتانی به نام هنسن گرگوری در سال ۱۸۴۷ نسبت داده می شود. او معتقد بود دونات ها در مرکزشان خیس و نپخته می مانند و برای حل این مشکل، سوراخی در مرکز آن ها ایجاد کرد. این نوآوری نه تنها به پخت یکنواخت تر کمک کرد، بلکه باعث شد دونات ها شکل منحصربه فرد خود را پیدا کنند و به سرعت محبوب شوند.

با گذشت زمان، دونات از یک شیرینی محلی به یک پدیده جهانی تبدیل شد. سربازان آمریکایی در جنگ جهانی اول، با «دختران دونات» که این شیرینی ها را برایشان تهیه می کردند، آشنا شدند و پس از بازگشت به کشورشان، محبوبیت دونات دوچندان شد. امروز، دونات ها نه تنها در مغازه های زنجیره ای بین المللی مانند دانکین دوناتس و کریسپی کرم، بلکه در قنادی های محلی و حتی خانه ها در سراسر دنیا، با هزاران تنوع و نوآوری، جای خود را باز کرده اند. این شیرینی ساده از مرزهای جغرافیایی و فرهنگی فراتر رفته و به زبان شیرین مشترکی برای دوستداران دسر تبدیل شده است.

راز یک دونات واقعاً خوشمزه چیست؟ (نکاتی برای تشخیص کیفیت)

تشخیص یک دونات واقعاً خوشمزه، فراتر از ظاهر آراسته و وسوسه انگیز آن است. یک دونات عالی، تجربه ای است که تمام حواس را درگیر می کند و تعادلی هنرمندانه از چندین عامل کلیدی را به نمایش می گذارد. اولین و شاید مهم ترین عامل، «تازگی» است. دونات باید تازه پخته شده باشد، ترجیحاً گرم یا حداقل در دمای اتاق سرو شود. تازگی باعث می شود که بافت ایده آل حفظ شود و طعم ها به بهترین شکل خود را نشان دهند. دوناتی که از زمان پختش زیاد گذشته باشد، می تواند خشک، سفت یا چرب و سنگین به نظر برسد.

«بافت» دومین راز مهم یک دونات خوشمزه است. دونات ایده آل باید ترکیبی هنرمندانه از تردی بیرون و لطافت و پفکی بودن داخل را ارائه دهد. لایه بیرونی آن باید کمی ترد و طلایی باشد، نتیجه سرخ شدن صحیح در روغن داغ. در حالی که داخل آن باید نرم، اسفنجی و هوادار باشد، به گونه ای که هر گازی حس سبکی و لطافت را به دهان بیاورد. این تضاد بافتی، تجربه خوردن را بسیار دلپذیرتر می کند. دونات های مخمری به دلیل استفاده از مخمر، معمولاً بافتی سبک تر و پفکی تر دارند، در حالی که دونات های کیکی به دلیل استفاده از بکینگ پودر، متراکم تر و شبیه به کیک هستند.

«طعم» و «عطر» نیز عوامل جدایی ناپذیری در کیفیت یک دونات هستند. شیرینی باید متعادل باشد، نه آنقدر زیاد که دل را بزند و نه آنقدر کم که بی مزه به نظر برسد. کیفیت مواد پرکننده یا رویه، نقش حیاتی ایفا می کند؛ آیا کرم پاتیسیر تازه است؟ آیا مربا طعم طبیعی میوه می دهد؟ آیا شکلات به کار رفته مرغوب است؟ همچنین، عطر دونات تازه، ترکیبی از بوی خوش خمیر تازه پخته شده و رایحه های افزودنی ها مانند وانیل، دارچین، هل یا شکلات است که خود به تنهایی می تواند اشتها را برانگیزد. دوناتی که این معیارها را رعایت کند، بی شک تجربه ای فراموش نشدنی را برای هر شیرینی دوستی رقم خواهد زد.

سفری به دور دنیا: لیستی از خوشمزه ترین دونات ها

جهان پهناور ما پر از شگفتی های آشپزی است و در میان انبوه شیرینی ها، دونات ها جایگاه ویژه ای دارند. اینجاست که ماجراجویی شیرین خود را آغاز می کنیم و به سراسر دنیا سفر می کنیم تا با خوشمزه ترین و منحصربه فردترین دونات ها آشنا شویم، دونات هایی که هر کدام داستانی از فرهنگ و سنت های غذایی یک سرزمین را روایت می کنند:

۱. بومبولونی (Bomboloni) – ایتالیا: لطافت کرم پُر فلورانسی

سفری شیرین به قلب ایتالیا و شهر فلورانس، انسان را به دنیای بومبولونی ها می برد. این دونات های گرد و توپر، برخلاف دونات های آمریکایی، هیچ سوراخی در مرکز ندارند. بومبولونی ها بافتی به غایت نرم و پفکی دارند که حاصل ورز دادن دقیق خمیر و سرخ شدن ملایم در روغن است. این لطافت بی نظیر، آن ها را به بستری عالی برای انواع پرکننده های شیرین تبدیل می کند. در ایتالیا، مرسوم است که بومبولونی را با کرم پاتیسیر (یک کرم کاستارد غلیظ و خوشمزه)، مرباهای میوه ای مانند زردآلو یا تمشک، یا حتی شکلات نوتلا پر می کنند. پس از پر شدن، روی آن ها با پودر قند فراوان پوشانده می شود که ظاهری وسوسه انگیز و طعمی دلپذیر به آن ها می بخشد. یک بومبولونی تازه و گرم، همراه با یک فنجان اسپرسو در یک کافه دنج ایتالیایی، می تواند صبحانه یا عصرانه ای فراموش نشدنی باشد. تجربه گاز زدن به این دونات، لحظه ای شیرین است که لطافت خمیر با کرم غنی درون آن در هم می آمیزد و حسی از رضایت کامل را ایجاد می کند.

۲. چورو (Churro) – اسپانیا و آمریکای لاتین: تردی دلنشین با سس شکلات

از ایتالیا به سمت شبه جزیره ایبری می رویم تا با چورو آشنا شویم، شیرینی ای که اصالتی اسپانیایی دارد و از آنجا به آمریکای لاتین و سپس به سراسر جهان راه یافته است. چوروها رشته های خمیری سرخ شده ای هستند که معمولاً مقطعی ستاره ای شکل دارند و از بیرون به طرز دلنشینی ترد و کرانچی هستند، در حالی که داخلشان نرم و لطیف باقی می ماند. این شیرینی ها پس از سرخ شدن، اغلب در مخلوطی از شکر و دارچین غلتانده می شوند تا عطری گرم و طعمی شیرین پیدا کنند.

اما چیزی که چورو را خاص و محبوب می کند، شیوه سرو آن است: معمولاً با سس شکلات داغ و غلیظ (چاکلاته) یا دولسه دلچه (شیرینی کاراملی شیری) سرو می شود که غوطه ور کردن چورو در آن، تجربه ای فوق العاده لذیذ را رقم می زند. در اسپانیا، چوروها یک صبحانه محبوب هستند که اغلب با قهوه یا همین شکلات غلیظ خورده می شوند. در مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین نیز، چوروها یک اسنک خیابانی پرطرفدار هستند که در هر ساعتی از روز یافت می شوند و حس سرزندگی و شادابی را به ارمغان می آورند. می توان تصور کرد که قدم زدن در یک خیابان شلوغ، با یک بسته چوروی تازه و داغ در دست، چقدر لذت بخش است.

۳. پفن کوخن/برلینی (Pfannkuchen/Berliner) – آلمان: شیرینی جشن ها و کارناوال ها

در آلمان، دونات های گرد و بدون سوراخ، که اغلب به آن ها «پفن کوخن» یا به ویژه در برلین، «برلینی» می گویند، یکی از محبوب ترین شیرینی ها به شمار می روند. این دونات ها شباهت زیادی به بومبولونی های ایتالیایی دارند؛ توپر، پفکی و معمولاً با انواع مربا پر می شوند. رایج ترین پرکننده ها مربای توت فرنگی یا تمشک هستند، اما کرم های شکلاتی و وانیلی نیز طرفداران خاص خود را دارند. روی آن ها نیز معمولاً پودر قند پاشیده می شود که ظاهری دلبرانه به آن ها می بخشد.

برلینی ها به خصوص در طول جشن های کارناوال و شب سال نو از محبوبیت بالایی برخوردارند و بخشی جدایی ناپذیر از این مراسم به شمار می آیند. یک رسم جالب و گاهی شوخی در آلمان این است که گاهی اوقات یکی از این برلینی ها را به جای مربا با خردل پر می کنند! این کار برای شوخی با مهمانان ناخوانده یا دوستان صمیمی در طول جشن ها انجام می شود و تجربه ای غیرمنتظره و البته خنده دار را رقم می زند. چشیدن یک برلینی تازه، نرم و پر از مربا، به راستی حسی از شادی و گرما را در دل ایجاد می کند و یادآور جشن ها و لحظات خوش است.

۴. سل روتی (Sel Roti) – نپال: حلقه برنجی با عطر ادویه های شرقی

از اروپای مرکزی به نپال می رویم تا با سل روتی، شیرینی سنتی و منحصربه فرد این کشور کوهستانی آشنا شویم. سل روتی برخلاف بسیاری از دونات های غربی که از آرد گندم تهیه می شوند، از آرد برنج درست می شود و همین ویژگی آن را خاص کرده است. این شیرینی به شکل حلقه هایی با بافت شبکه ای زیبا و منحصر به فرد است که در روغن سرخ می شوند. طعم سل روتی شیرین و ترد است و عطری دلنشین از ادویه جات معطر مانند هل، میخک و جوز هندی در آن به مشام می رسد.

سل روتی تنها یک شیرینی ساده نیست؛ بلکه بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ و جشنواره های هندو در نپال است. در مراسم و جشن های مهم، به ویژه «داشاین» (Dashain) و «تیهار» (Tihar)، خانه ها پر از عطر سل روتی می شود. مردم آن را به عنوان صبحانه یا میان وعده میل می کنند و یک فنجان چای داغ در کنار آن، تجربه ای دلپذیر را به ارمغان می آورد. سل روتی، با بافت خاص و عطر ادویه های شرقی، به وضوح داستان فرهنگی غنی و سنت های دیرینه نپال را روایت می کند و چشیدن آن، پنجره ای به سوی این فرهنگ باز می کند.

۵. اولیبولن (Oliebollen) – هلند: حباب های روغنی، نویدبخش زمستان

بازگشت به اروپا، این بار به هلند، ما را با اولیبولن آشنا می کند. این شیرینی های هلندی، که نامشان به معنای «حباب های روغنی» است، گلوله های کوچک و نامنظم خمیری هستند که در روغن داغ سرخ می شوند و سپس با خاک قند فراوان پوشانده می شوند. اولیبولن ها معمولاً حاوی کشمش، تکه های سیب یا سایر میوه های خشک هستند که به طعم و بافت آن ها تنوع می بخشند.

اولیبولن ها به ویژه در طول زمستان و به خصوص در شب سال نو، یکی از محبوب ترین شیرینی ها در هلند محسوب می شوند. فروشندگانی که آن ها را در غرفه های خیابانی تازه و داغ می فروشند، بخش جدایی ناپذیری از حال و هوای زمستانی این کشور هستند. خوردن یک اولیبولن گرم و پفکی در یک روز سرد زمستانی، می تواند حس گرما و دلپذیری را به وجود آورد. این شیرینی ها نه تنها یک لذت آشپزی، بلکه نمادی از جشن، امید و شروعی تازه در فرهنگ هلند هستند و هر لقمه از آن ها، گویی قصه ای از سنت های سال نو را بازگو می کند.

۶. زپول (Zeppole) – ایتالیا: تنوع طعم از ریکوتا تا کاستارد

دوباره به ایتالیا بازمی گردیم، اما این بار برای کشف «زپول»، یک دونات توپر دیگر که در مناطق مختلف ایتالیا با تنوعی شگفت انگیز تهیه می شود. زپول ها، همچون برادران بومبولونی، معمولاً بدون سوراخ هستند و بافت لطیف و پفکی دارند که پس از سرخ شدن، با پرکننده های مختلفی طعم دار می شوند. ویژگی خاص زپول، تنوع بی نظیر پرکننده های آن است که بسته به منطقه ایتالیا می تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از آن ها با کرم کاستارد غنی و وانیلی پر می شوند که طعمی کلاسیک و دلپذیر دارد.

در برخی مناطق دیگر، از پنیر ریکوتای مخلوط شده با شکر و پوست لیمو برای پر کردن زپول استفاده می شود که طعمی تازه تر و کمی پنیری به آن می دهد. حتی می توان زپول هایی را یافت که با مربا یا تکه های میوه پر شده اند. روی آن ها نیز معمولاً پودر قند یا شربت عسل پاشیده می شود. زپول ها اغلب در جشن ها و مراسم مذهبی مانند روز سنت جوزف (Festa di San Giuseppe) در ۱۹ مارس تهیه می شوند و به عنوان یک دسر خاص مورد احترام هستند. تجربه خوردن زپول، حسی از کشف و لذت است، زیرا هر بار ممکن است با طعمی جدید و غیرمنتظره روبرو شد.

۷. بالوشاهی (Balushahi) – هند: غوطه ور در شربت، بافتی ترد و آبدار

سفری به شبه قاره هند، ما را به دنیای بالوشاهی می برد؛ شیرینی ای که گرچه به معنای واقعی کلمه دونات نامیده نمی شود، اما به دلیل خمیر سرخ شده و غوطه ور در شربت، شباهت زیادی به خانواده دونات ها دارد. بالوشاهی ها حلقه های خمیری هستند که ظاهری کمی چروکیده و نامنظم دارند و این ظاهر، نشانه ای از بافت خاص آن هاست. خمیر آن ها در کره (یا روغن حیوانی) سرخ می شود تا از بیرون ترد و کرانچی شود، سپس در شربت شکر غلیظ و معطر غوطه ور می شوند. این شربت اغلب با هل، زعفران یا گلاب طعم دار می شود که عطری فوق العاده و طعمی عمیق به شیرینی می بخشد.

چیزی که بالوشاهی را خاص می کند، تضاد بافتی آن است: از بیرون ترد و پولکی است، در حالی که داخلش نرم و آبدار از شربت می شود. این شیرینی سنتی و محبوب، در جشن ها، اعیاد و مراسم عروسی در هند حضوری پررنگ دارد. خوردن یک بالوشاهی، تجربه ای غنی از طعم و بافت است که هر لقمه آن، شیرینی فرهنگ هندی را به دهان می آورد و حسی از شادی و گرمی را در دل می نشاند. بالوشاهی، بیش از یک شیرینی، نمادی از مهمان نوازی و سنت های کهن هند است.

۸. پیکارونز (Picarones) – پرو: دوناتی با ریشه های کدو حلوایی و سیب زمینی شیرین

از هند به آمریکای جنوبی سفر می کنیم تا در پرو، با پیکارونز، یک دونات بسیار خاص و متفاوت آشنا شویم. آنچه پیکارونز را از دیگر دونات ها متمایز می کند، مواد اصلی تشکیل دهنده آن است: این شیرینی ها به جای آرد گندم، از پوره کدو تنبل و سیب زمینی شیرین تهیه می شوند. همین موضوع باعث می شود که پیکارونز بافتی منحصربه فرد و طعمی کمی متفاوت و سالم تر داشته باشد. این دونات ها به شکل حلقه ای و کمی نامنظم در روغن سرخ می شوند تا طلایی و ترد شوند.

پیکارونز معمولاً با «چانکاکا» (Chancaca) سرو می شود، یک شیره غلیظ و شیرین که از نیشکر تصفیه نشده تهیه می شود و طعمی کاراملی و عمیق دارد. گاهی اوقات این شیره با ادویه هایی مانند دارچین و میخک طعم دار می شود. پیکارونز یک اسنک خیابانی بسیار محبوب در پرو است و می توان آن ها را در بازارهای شلوغ و در کنار دست فروشان یافت. چشیدن پیکارونز، حسی از اصالت و طبیعت را به ارمغان می آورد؛ ترکیبی از شیرینی ملایم کدو و سیب زمینی با غنای شیره چانکاکا که تجربه ای به یادماندنی را برای هر ماجراجوی غذایی رقم می زند.

۹. بینت (Beignet) – فرانسه و نیواورلئان: مربع های پودر قندی، میراث آشپزی

سفر ما به فرانسه و سپس به نیواورلئان در ایالات متحده می رسد، جایی که بینت ها، این شیرینی های پفکی و دلپذیر، سلطنت می کنند. بینت ها مربع های خمیری سرخ شده ای هستند که برخلاف دونات های حلقه ای، بدون سوراخ بوده و پس از سرخ شدن، با لایه ای ضخیم از پودر قند پوشانده می شوند. بافت بینت ها بسیار سبک، پفکی و تقریباً شبیه به یک بالشتک ابری است که در دهان آب می شود.

اصالت بینت به فرانسه بازمی گردد، اما در نیواورلئان، به دلیل میراث غنی فرانسوی این شهر، به یک شیرینی نمادین و جدایی ناپذیر تبدیل شده اند. کافه های تاریخی مانند «کافه دو موند» (Cafe Du Monde) در نیواورلئان، شهرت جهانی خود را مدیون سرو بینت های تازه و گرم به همراه قهوه شیری (کافه او له) هستند. تجربه خوردن یک بینت، با هر گازی که باعث می شود پودر قند به اطراف بپاشد، حسی از شادی کودکانه و لذت بی پروا را به ارمغان می آورد. این شیرینی ها نه تنها یک طعم خوشمزه، بلکه بخشی از یک تجربه فرهنگی غنی هستند که هر بازدیدکننده ای باید آن را بچشد.

۱۰. دونات گلیزد (Glazed Donut) – نماد شیرینی جهانی: سادگی و دلنشینی بی پایان

در پایان این سفر شیرین، به یک کلاسیک جهانی می رسیم: دونات گلیزد. این دونات ساده، با رویه براق و نازک شکر که سطح آن را پوشانده، نمادی از شیرینی جات در سراسر دنیاست. دونات گلیزد، چه به صورت حلقه ای و چه به صورت توپر، بافت نرم و پفکی دارد و شیرینی آن متعادل و دلنشین است. سادگی آن، جذابیت اصلی اش به شمار می رود؛ نیازی به پرکننده های پیچیده یا تزئینات پر زرق و برق ندارد تا دلربایی کند.

محبوبیت دونات گلیزد به قدری است که پای ثابت منوی برندهای معروف دونات در سراسر جهان مانند کریسپی کرم و دانکین دوناتس است. این شیرینی، سادگی و دلنشینی را به اوج خود می رساند و می تواند در هر زمان و مکانی، از صبحانه گرفته تا یک میان وعده عصرانه، لذت بخش باشد. حس گاز زدن به یک دونات گلیزد تازه و گرم، که روکش شکرش به آرامی آب می شود و طعم شیرین و ملایمش در دهان پخش می گردد، تجربه ای بی نهایت دلپذیر و آرامش بخش است. این دونات، ثابت می کند که گاهی اوقات، سادگی خود اوج کمال و خوشمزگی است.

دونات ها، فراتر از یک شیرینی ساده، آینه ای از فرهنگ، خلاقیت و سنت های غذایی مردم در سراسر جهان هستند. هر دونات، داستانی منحصربه فرد از سرزمینی که در آن زاده شده، با خود به همراه دارد.

نتیجه گیری: جهان شیرین دونات ها در انتظار شماست!

همانطور که در این سفر شیرین به دور دنیا مشاهده شد، دونات ها تنها یک شیرینی ساده نیستند؛ بلکه آینه ای از تنوع فرهنگی، خلاقیت آشپزی و سنت های دیرینه مردم در جای جای کره زمین به شمار می آیند. از بومبولونی های کرم پُر فلورانسی که لطافت را فریاد می زنند، تا چوروهای ترد اسپانیایی که با سس شکلات در هم می آمیزند، هر دونات داستانی برای گفتن و طعمی برای چشیدن دارد. این شیرینی ها، با وجود تفاوت های ظاهری و محتوایی، یک نقطه اشتراک اساسی دارند: توانایی شان در ایجاد حس شادی، رضایت و ارتباط میان انسان ها، فارغ از مرزها و زبان ها.

کاوش در این جهان شیرین دونات ها، تجربه ای است که نه تنها کام را شیرین می کند، بلکه ذهن را نیز به سوی فرهنگ ها و شیوه های زندگی مختلف می گشاید. این سفر نشان می دهد که چگونه یک ایده ساده، یعنی سرخ کردن خمیر، می تواند به این همه اشکال بی نظیر و خوشمزه تکامل یابد. پس، این بار که هوس یک شیرینی کردید، به جای انتخاب همیشگی، کمی ماجراجویی کنید؛ شاید یک بالوشاهی هندی غرق در شربت، یک سل روتی نپالی با عطر هل، یا یک پیکارونز پرویی با طعم کدو حلوایی، تجربه ای کاملاً جدید و فراموش نشدنی را برای شما رقم بزند. جهان شیرین دونات ها با آغوش باز در انتظار کشف شدن است تا هر لحظه را به خاطره ای شیرین تبدیل کند.