توضیح دادستانی انقلاب درباره تیرباران اولین وزیر زن در ایران / او در آخرین دفاع خود چه گفت؟

به گزارش خبرگزاری ام ویک، ساعت یک و سی دقیقه ی بامداد پنج شنبه 18 اردیبهشت 1359 اسفند فرخ رو پارسا (1301-1359) وزیر آموزش و پرورش کابینه ی هویدا توسط دادگاه انقلاب مفسد فی الارض تشخیص داده و در زندان اوین تیرباران شد. روابط عمومی دادستان کل انقلاب اسلامی ایران در بامداد همان روز اعلام کرد که اسفند فرخ رو پارسا وزیر اسبق آموزش و پرورش ساعت یک و نیم بامداد امروز تیرباران شدند.

متن اطلاعیه ی روابط عمومی دادستانی کل انقلاب که در اختیار روزنامه ی کیهان (18 اردیبهشت 59) قرار گرفت در مورد تیرباران پارسا به این شرح بود:

«اسفند فرخ رو پارسا: وی طبق رای شعبه ی اول دادگاه انقلاب اسلامی که در وقت فوق العاده تشکیل شد به جرم حیف و میل و غارت بیت المال و اشاعه ی فساد و فحشا در فرهنگ مملکت با به کار گماردن افراد هرزه در سمت های مهم وزارتی و ترتیب دادن اردوگاه های اختلاطی و زیر پا گذاشتن اخلاق اسلامی از ایمه ی کفر و ضلال و از مصادیق روشن مفسدین فی الارض تشخیص داده و مطابق نص صریح قرآن وی را محکوم به اعدام و استرداد کلیه ی اموال منقول و غیرمنقول محکوم شد.»

نحوه ی دستگیری

فرخ رو پارسا در شامگاه شنبه 17 بهمن 1358 یعنی درست یک سال پس از انقلاب وقتی در منزل دختر و دامادش به سرمی برد توسط پاسداران انقلاب دستگیر شد. روزنامه ی اطلاعات فردای آن روز در این باره نوشت: «وی که اسفند خانم نام دارد، دیشب زمانی که به اتفاق شوهرش سرلشکر بازنشسته شیرین سخن در منزل دامادش واقع در فرمانیه بودند دستگیر گردید. فرخ رو پارسا پس از دستگیری به کمیته ی مرکزی انتقال یافت.»

سخن گوی کمیته ی مرکزی نیز در مورد دستگیری او گفت: «به ما اطلاع داده شده بود که وزیر آموزش و پرورش کابینه ی هویدای معدوم در تهران دیده شده است. ما بلافاصله در این زمینه تحقیق کردیم و سرانجام پاسداران آگاه شدند که وی به اتفاق شوهرش سرلشکر شیرین سخن در منزل دامادشان به سر می برد. پاسداران با آگاهی از این موضوع با حکم دادستانی به منزل داماد اسفند خانم مراجعه کردند. هنگام مراجعه پاسداران فرخ رو پارسا مقاومت می کند ولی پاسداران سرانجام او را به اتفاق شوهرش به کمیته ی مرکزی انتقال دادند.» (اطلاعات 18 بهمن 58)

آخرین دفاع

در نیمه ی اردیبهشت 1359 پارسا در آخرین دفاع خود پس از 9 جلسه محاکمه که در شعبه ی اول دادگاه انقلاب برگزار می شد از امام خمینی تقاضای عفو کرد. او گفت:

«از فرصتی که به من برای آخرین دفاع از خودم داده شده است متشکرم. در طول خدمت چندین ساله ام در سمت وزیر آموزش و پرورش همواره سعی می کردم که بهترین معلمان را به خدمت آموزش و پرورش درآورم. من سعی کردم کتاب انقلاب سفید شاه مخلوع را که به صورت [ناخوانا] درآمده بود از برنامه ی درسی دانش آموزان حذف نمایم. تمام سعی من در طول خدمتم این بود که برنامه های آموزشی و پرورشی دانش آموزان را بهبود بخشم و کوشش می کردم دانش آموزان به موازات فراگرفتن دروس خود با حرفه و صنعت و فنون نیز آشنا شوند… سخنان من در جمع مدیران مدارس مذهبی که یکی از شاکیان من در دادگاه آن را عنوان کرد به این صورت بود که من در آن جلسه درباره ی حجاب زنان گفتم که حجاب نباید مانع فعالیت های اجتماعی زنان گردد. در آن زمان دختران مدارس مذهبی در فعالیت های ورزشی اصلا شرکت نمی کردند. من در تمام بخش نامه های خود زنان معلم را به پوشیدن لباس های سنگین و با حجاب دعوت می کردم. در مورد شکایت مدیر مدرسه ی نرسی از من باید بگویم پرونده ی این مدرسه و علت بستن آن را باید دادگاه دقیقا مورد مطالعه قرار دهد. من در این دادگاه بیش از هر چیز اعتقاد به حقیقت دارم. اکنون من به عفو امام چشم دوخته ام و امید دارم دادگاه عدل اسلامی و با این که وزرایی را که جزو مهره های حساس مملکتی و هم چنین از مهره های حساس حزب رستاخیز بودند بخشیده است مرا نیز شامل عفو امام بنماید.» (کیهان: 15 اردیبهشت 59)

25957