مهریه بیشتر از 110 سکه

مهریه بیش از ۱۱۰ سکه بهار آزادی، همانند هر مقدار مهریه دیگری، به طور کامل قابل مطالبه است، اما وصول بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه منوط به اثبات تمکن مالی زوج توسط زوجه در دادگاه خواهد بود. این در حالی است که ضمانت اجرای حبس تنها برای ۱۱۰ سکه اول در نظر گرفته شده و برای مازاد بر آن، حکم جلب صادر نمی شود، حتی اگر مرد توانایی پرداخت را داشته باشد.

در نظام حقوقی و شرعی ایران، مهریه از جایگاه ویژه ای برخوردار است و به عنوان یک حق مالی برای زن شناخته می شود که با جاری شدن عقد نکاح، بر ذمه مرد قرار می گیرد. این حق، در طول تاریخ و با تحولات اجتماعی و اقتصادی، همواره دغدغه هایی را برای زوجین، به ویژه در مورد مهریه های سنگین که تعداد سکه های آن از یک حد متعارف فراتر می رود، ایجاد کرده است. هنگامی که مهریه ثبت شده در سند ازدواج، عددی بیش از ۱۱۰ سکه بهار آزادی است، سوالات و ابهامات زیادی برای هر دو طرف مطرح می شود. زنان نگران نحوه مطالبه کامل مهریه خود و مردان درگیر تبعات قانونی و مالی چنین تعهدی هستند. این ابهامات، مسیر پرپیچ و خمی را پیش روی افراد قرار می دهد که آگاهی از جزئیات آن، می تواند به اتخاذ تصمیمات آگاهانه و حفظ حقوق هر دو طرف کمک شایانی کند. در ادامه، تلاش بر این است که با بررسی دقیق قوانین و رویه های قضایی، تصویری جامع و کاربردی از ابعاد مختلف این موضوع ارائه شود.

مفهوم ۱۱۰ سکه در قانون مهریه: شفاف سازی یک ابهام رایج

مفهوم ۱۱۰ سکه یکی از نقاط کلیدی و در عین حال پرتنش در پرونده های مهریه است که اغلب سوءتفاهم هایی را به دنبال دارد. درک صحیح از این مفهوم، نیازمند رجوع به ماده ۲۲ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ است. این ماده به صراحت بیان می دارد: چنانچه مهریه، وجه رایج و یا غیر آن تا سقف یکصد و ده سکه تمام بهار آزادی یا معادل آن باشد، وصول آن مشمول مقررات ماده (۲) قانون اجرای محکومیت های مالی است. چنانچه مهریه، بیش از این میزان باشد، در خصوص مازاد، فقط ملائت (توانایی مالی) زوج ملاک پرداخت است.

این ماده قانونی، تفاوتی کلیدی میان میزان مهریه و سقف ضمانت اجرای حبس قائل شده است. میزان مهریه، همان عددی است که در سند ازدواج به توافق طرفین رسیده و ثبت می شود، و هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد؛ می تواند ۱۱۴ سکه، ۴۰۰ سکه یا حتی ۱۰۰۰ سکه باشد. اما سقف ضمانت اجرای حبس عددی است که قانون برای امکان بازداشت یا جلب زوج، در صورت عدم پرداخت مهریه و اثبات عدم اعسار وی، تعیین کرده است که برابر با ۱۱۰ سکه است. به عبارت دیگر، مهریه به هر میزان که باشد، یک دین شرعی و قانونی بر عهده زوج است و او موظف به پرداخت آن است. اما ابزارهای قانونی برای وادار کردن زوج به پرداخت، پس از سقف ۱۱۰ سکه، تغییر می کند.

جمله وصول آن مشمول مقررات ماده ۲ قانون اجرای محکومیت های مالی است به این معناست که برای مهریه تا ۱۱۰ سکه، اگر زوج توانایی پرداخت نداشته باشد و اعسار خود را ثابت نکند، یا دادخواست اعسار وی رد شود، می توان از او به دلیل عدم پرداخت دین، شکایت کیفری کرده و حکم جلب وی را صادر کرد. اما برای مهریه مازاد بر ۱۱۰ سکه، این ضمانت اجرا (یعنی حبس) دیگر وجود ندارد و مطالبه آن صرفاً از طریق توقیف اموال زوج امکان پذیر است، آن هم در صورتی که زوجه بتواند توانایی مالی (ملائت) زوج را اثبات کند.

آیا مهریه بیشتر از ۱۱۰ سکه واقعاً قابل مطالبه و دریافت است؟

این سوال، دغدغه اصلی بسیاری از زنان و مردانی است که با مهریه های سنگین روبه رو هستند. پاسخ صریح و قانونی به این سوال این است: بله، تمام مهریه، به هر میزان و تعدادی که در سند ازدواج ثبت شده باشد، یک دین قانونی و شرعی بر عهده زوج است و قابل مطالبه و دریافت خواهد بود. هیچ بخشی از مهریه (حتی اگر بیش از ۱۱۰ سکه باشد) از نظر قانونی ساقط نمی شود یا به خودی خود بخشیده نمی شود. آنچه تغییر می کند، روش و شرایط مطالبه و اجرای آن است، به ویژه برای مبالغ مازاد بر ۱۱۰ سکه.

تفاوت اصلی در اینجاست که برای مطالبه مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه، فرض بر این است که زوج توانایی پرداخت را دارد و اگر مدعی عدم توانایی است، بار اثبات اعسار (عدم تمکن مالی) بر عهده خود اوست. یعنی مرد باید به دادگاه ثابت کند که مالی برای پرداخت مهریه ندارد یا وضعیت مالی او به گونه ای است که فقط قادر به پرداخت اقساطی مهریه است. در این صورت، دادگاه با توجه به وضعیت مالی مرد، حکم به تقسیط مهریه صادر می کند. اما برای بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه، شرایط کاملاً متفاوت می شود.

شرط کلیدی برای دریافت مهریه بیشتر از ۱۱۰ سکه، اثبات ملائت (تمکن مالی) زوج بر عهده زوجه است. به این معنی که زن باید به دادگاه مدارک و مستنداتی ارائه دهد که نشان دهد همسرش دارای اموالی (مانند ملک، خودرو، حساب بانکی قابل توجه، سهام و غیره) یا درآمد مکفی است که قادر به پرداخت بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه مهریه باشد. این تفاوت در بار اثبات، فرآیند مطالبه مهریه را به دو بخش متمایز تقسیم می کند و چالش های خاص خود را به همراه دارد.

ضمانت اجرای حبس در مهریه بالای ۱۱۰ سکه: رویه های قضایی چه می گویند؟

یکی از مهم ترین و حساس ترین جنبه های مربوط به مهریه، به ویژه مهریه های سنگین، موضوع ضمانت اجرای حبس (جلب) است. ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی، امکان بازداشت فرد محکوم را در صورت عدم پرداخت دین و عدم اثبات اعسار، پیش بینی کرده است. اما این ماده، در مورد مهریه، با تبصره های ماده ۲۲ قانون حمایت خانواده پیوند می خورد و مفهوم حبس زدایی را مطرح می کند.

حبس زدایی به این معناست که تنها تا سقف ۱۱۰ سکه می توان حکم جلب زوج را صادر کرد. این اتفاق زمانی می افتد که زوج، با وجود توانایی مالی، از پرداخت مهریه خودداری کند یا دادخواست اعسار وی توسط دادگاه رد شود. بنابراین، اگر مردی مهریه همسرش تا ۱۱۰ سکه باشد و اموالی برای پرداخت آن نداشته باشد، باید با ارائه دادخواست اعسار به دادگاه، عدم توانایی مالی خود را اثبات کند. در صورت پذیرش اعسار، مهریه تقسیط می شود و از حبس جلوگیری می شود. اگر اعسار پذیرفته نشود و مرد نیز قادر به پرداخت نباشد، ممکن است حکم جلب او صادر شود.

اما نکته بسیار مهم و کلیدی اینجاست که برای مازاد بر ۱۱۰ سکه، حتی در صورت اثبات تمکن مالی زوج و عدم پرداخت آن، حکم حبس صادر نمی شود. این تغییر در رویه های قضایی، هدف کاهش تعداد زندانیان مهریه را دنبال می کند. به عبارت دیگر، زن نمی تواند برای وصول بخش بالای ۱۱۰ سکه، درخواست جلب همسرش را داشته باشد، حتی اگر بتواند ثابت کند که همسرش اموال زیادی دارد و قادر به پرداخت است. در چنین مواردی، تنها راهکار قانونی، توقیف اموال معرفی شده از سوی زوجه است.

سناریوهای مختلفی در این زمینه قابل تصور است:

1. اگر زوج تمکن مالی برای پرداخت تا ۱۱۰ سکه را نداشته باشد، می تواند دادخواست اعسار تقدیم کند و در صورت اثبات، مهریه به صورت اقساط پرداخت خواهد شد.
2. اگر زوج تمکن مالی برای پرداخت تا ۱۱۰ سکه را داشته باشد اما از پرداخت خودداری کند، حکم جلب صادر می شود.
3. اگر مهریه بیش از ۱۱۰ سکه باشد و زوج توانایی پرداخت بخش مازاد را داشته باشد ولی از آن خودداری کند، تنها راهکار زوجه توقیف اموال است و حکم حبس صادر نخواهد شد.

باید به یاد داشت که مهریه، حتی بیش از ۱۱۰ سکه، یک دین کامل و قطعی است و صرفاً ضمانت اجرای حبس برای بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه منتفی شده است، نه اصل دین.

راهکارهای مطالبه و دریافت مهریه (بیش از ۱۱۰ سکه)

مطالبه و دریافت مهریه، به خصوص زمانی که تعداد سکه ها از ۱۱۰ تجاوز می کند، مسیری حقوقی و گاهی طولانی و پیچیده است. زوجه برای وصول حق خود، دو مسیر اصلی را پیش رو دارد که هر یک ویژگی ها و مراحل خاص خود را دارند.

الف) اقدام از طریق اجرای ثبت

یکی از روش های اولیه و نسبتاً سریع تر برای مطالبه مهریه، اقدام از طریق دفترخانه ثبت عقد و سپس اجرای ثبت اسناد است. این مسیر معمولاً زمانی که سند ازدواج رسمی باشد، انتخاب می شود:

1. مراجعه به دفترخانه: زوجه یا وکیل قانونی او، ابتدا به همان دفترخانه که عقد ازدواج در آن به ثبت رسیده است، مراجعه می کند. در آنجا، فرم درخواست صدور اجرائیه مهریه تکمیل و ارائه می شود.
2. صدور اجرائیه: پس از بررسی، دفترخانه اجرائیه ای صادر کرده و آن را به اداره ثبت اسناد و املاک محل اقامت زوج یا محل وقوع عقد ارسال می کند. این اجرائیه به زوج ابلاغ می شود و به او مهلت قانونی (معمولاً ۱۰ روزه) برای پرداخت مهریه یا معرفی اموال داده می شود.
3. توقیف اموال: در صورتی که زوج در مهلت مقرر اقدام به پرداخت نکند، زوجه می تواند با معرفی اموال منقول و غیرمنقول زوج، درخواست توقیف آن ها را به اجرای ثبت ارائه دهد. این اموال می تواند شامل ملک (خانه، زمین)، خودرو، سهام شرکت ها، اوراق بهادار، موجودی حساب های بانکی، یا حتی بخشی از حقوق و مستمری زوج (به جز مستثنیات دین) باشد. پس از توقیف، اموال از طریق مزایده به فروش رسیده و مبلغ مهریه از محل آن تأمین می شود.

مزایا و معایب این روش:

• مزایا: سرعت بالاتر نسبت به دادگاه، عدم نیاز به پرداخت هزینه دادرسی اولیه بالا (در مقایسه با دادگاه)، و سهولت در توقیف اموال مشخص.
• معایب: اجرای ثبت فقط تا سقف ۱۱۰ سکه می تواند حکم جلب صادر کند (و در رویه های جدید کلاً جلب برای مهریه کمتر شده)، و برای مازاد بر ۱۱۰ سکه، زوجه همچنان باید توانایی مالی زوج را اثبات کند که این امر ممکن است در اجرای ثبت دشوار باشد و در نهایت به دادگاه ارجاع داده شود.

ب) اقدام از طریق دادگاه خانواده

مسیر دیگر، مراجعه به دادگاه خانواده است. این روش معمولاً زمانی انتخاب می شود که سند ازدواج غیررسمی باشد، یا زمانی که زوجه قادر به معرفی اموال مشخص برای توقیف از طریق اجرای ثبت نیست، یا برای مطالبه مهریه مازاد بر ۱۱۰ سکه که نیاز به اثبات ملائت زوج دارد.

1. تقدیم دادخواست مطالبه مهریه: زوجه باید با مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی، دادخواست مطالبه مهریه را تنظیم و به دادگاه خانواده تقدیم کند. در این دادخواست، باید میزان مهریه مورد مطالبه و مستندات مربوطه (مانند کپی سند ازدواج) ذکر شود.
2. فرآیند دادرسی: پس از ثبت دادخواست، پرونده به شعبه مربوطه ارجاع داده می شود و جلسات رسیدگی تشکیل خواهد شد. در این جلسات، زوج و زوجه (یا وکلای آن ها) به دفاع از خود می پردازند.
3. نقش وکیل: در این مسیر، حضور یک وکیل متخصص خانواده بسیار حائز اهمیت است. وکیل می تواند با آگاهی از رویه های قضایی و دانش حقوقی، زوجه را در جمع آوری مدارک لازم، اثبات توانایی مالی زوج (برای بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه)، و ارائه دفاعیات مؤثر یاری رساند.
4. صدور حکم و اجرای آن: پس از اتمام دادرسی، دادگاه حکم به پرداخت مهریه صادر می کند. در صورتی که حکم به نفع زوجه باشد، وی می تواند برای اجرای آن اقدام کند. اگر زوج از پرداخت خودداری کند، زن می تواند درخواست توقیف اموال او را (مشابه روش اجرای ثبت) به دادگاه ارائه دهد. برای بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه، همچنان اثبات ملائت زوج ضروری است و دادگاه با توجه به این اثبات، حکم به پرداخت صادر می کند.

تأکید می شود که در هر دو روش، به ویژه برای مهریه های بیش از ۱۱۰ سکه، ارائه مستندات قوی و اثبات کننده توانایی مالی زوج، نقش تعیین کننده ای در موفقیت زوجه خواهد داشت.

نحوه اثبات تمکن مالی زوج برای مهریه مازاد بر ۱۱۰ سکه (ویژه زوجه)

اثبات تمکن مالی زوج (ملائت) برای مطالبه مهریه مازاد بر ۱۱۰ سکه، بار سنگینی بر دوش زوجه است و یکی از چالش برانگیزترین مراحل پرونده به شمار می رود. قانونگذار، در این بخش، اصل را بر عدم توانایی مرد گذاشته و زن را ملزم به اثبات خلاف آن کرده است. برای موفقیت در این مرحله، زوجه باید با دقت و برنامه ریزی، مدارک و شواهد محکمی را جمع آوری و به دادگاه ارائه دهد.

معرفی دقیق اموال منقول و غیرمنقول

زوجه می تواند با معرفی اموال زیر، تمکن مالی زوج را اثبات کند:

• اسناد مالکیت: کپی سند ملک (خانه، آپارتمان، زمین، باغ)، سند خودرو، یا هر سند رسمی دیگری که نشان دهنده مالکیت زوج بر اموال غیرمنقول یا منقول باارزش است. این اسناد را می توان از طریق اداره ثبت اسناد و املاک، پلیس راهور (برای خودرو) و یا حتی از طریق اطلاعاتی که زوجه از زندگی مشترک دارد، به دست آورد.
• سهام و اوراق بهادار: اگر زوج دارای سهام در بورس، صندوق های سرمایه گذاری یا سایر اوراق بهادار باشد، معرفی این موارد می تواند به اثبات تمکن مالی او کمک کند.

ارائه مدارک مربوط به درآمد و حقوق

اثبات داشتن درآمد ثابت و بالا نیز می تواند نشانه ملائت زوج باشد:

• فیش حقوقی: اگر زوج کارمند دولتی یا شرکت های بزرگ باشد، فیش حقوقی او می تواند میزان درآمد ماهانه را مشخص کند.
• قراردادهای کاری: برای مشاغل آزاد یا پیمانکاران، ارائه قراردادهای کاری مهم یا پروژه های بزرگ می تواند نشان دهنده جریان درآمدی قابل توجه باشد.
• جواز کسب و اظهارنامه های مالیاتی: برای صاحبان کسب و کار، جواز کسب و نیز اظهارنامه های مالیاتی (در صورت شفاف بودن و صحیح بودن) می تواند سندی دال بر درآمد و میزان فعالیت اقتصادی باشد.

استعلام از مراجع رسمی

دادگاه می تواند به درخواست زوجه یا وکیل او، اقدام به استعلام از نهادهای رسمی کند تا وضعیت مالی زوج شفاف تر شود:

• بانک مرکزی: برای اطلاع از موجودی حساب های بانکی، تراکنش ها، و تسهیلات بانکی دریافت شده توسط زوج.
• اداره ثبت اسناد و املاک: برای کشف املاک ثبت شده به نام زوج.
• سازمان بورس و اوراق بهادار: برای شناسایی سهام و سرمایه گذاری های بورسی زوج.
• پلیس راهور: برای کشف خودروهای ثبت شده به نام زوج.

شهادت شهود آگاه به وضعیت مالی زوج

در برخی موارد، شهادت افراد آگاه به وضعیت مالی زوج، مانند همکاران، شرکا، یا حتی برخی از اعضای خانواده که رابطه خوبی با زوجه دارند، می تواند به عنوان مدرک تکمیلی مورد استفاده قرار گیرد. البته این شهادت باید مستند و با جزئیات کافی باشد و در حضور قاضی و با رعایت شرایط قانونی ادای شهادت، ارائه شود.

نکات حقوقی برای جمع آوری و ارائه مدارک

• دقت در جمع آوری: هرگونه مدرک باید معتبر و قابل استناد باشد. کپی های تایید نشده یا مدارک بدون اعتبار رسمی، ممکن است مورد پذیرش قرار نگیرند.
• مشاوره با وکیل: با توجه به پیچیدگی این مرحله، مشورت با وکیل متخصص خانواده بسیار ضروری است. وکیل می تواند راهنمایی های لازم را در خصوص نوع مدارک، نحوه جمع آوری، و چگونگی ارائه آن ها به دادگاه ارائه دهد.
• چالش ها: اثبات ملائت، به دلیل اینکه اطلاعات مالی افراد معمولاً محرمانه است، دشوار خواهد بود. بسیاری از زوجین ممکن است برای فرار از پرداخت مهریه، اقدام به انتقال صوری اموال خود به نام دیگران کنند که در این صورت، زوجه باید علاوه بر اثبات ملائت، صوری بودن انتقال را نیز ثابت کند که خود مستلزم فرآیند پیچیده تری است.

راه حل ها و دفاعیات زوج در برابر مهریه بالای ۱۱۰ سکه

برای مردانی که با مطالبه مهریه بالای ۱۱۰ سکه مواجه هستند، آگاهی از راه حل ها و دفاعیات قانونی برای مدیریت این تعهد مالی، حیاتی است. این دفاعیات می تواند به آن ها کمک کند تا از حقوق خود دفاع کرده و از فشارهای مالی و حقوقی کاسته شود.

الف) دادخواست اعسار از پرداخت مهریه

دادخواست اعسار، مهم ترین ابزار قانونی برای زوجی است که توانایی پرداخت یکجای مهریه را ندارد. این دادخواست به دادگاه ارائه می شود تا فرد عدم توانایی مالی خود را اثبات کرده و مهریه به صورت اقساطی پرداخت شود:

1. شرایط و نحوه تقدیم: زوج باید ظرف مدت یک ماه از تاریخ ابلاغ حکم قطعی مهریه، دادخواست اعسار خود را به دادگاه تقدیم کند. این دادخواست باید حاوی لیستی از تمام اموال و دارایی های زوج (منقول و غیرمنقول)، بدهی ها، و منابع درآمدی او باشد.
2. مدارک لازم برای اثبات اعسار:
   • لیست اموال: ارائه فهرستی دقیق از تمام دارایی ها، شامل حساب های بانکی، سهام، خودرو، املاک و هرگونه مال باارزش دیگر.
   • استشهادیه شهود: معرفی حداقل دو نفر شاهد که از وضعیت مالی زوج اطلاع کامل داشته باشند و بتوانند عدم توانایی او در پرداخت یکجای مهریه را تأیید کنند. این شهود باید در دادگاه حاضر شده و شهادت دهند.
   • مدارک مربوط به بدهی ها: ارائه مستندات مربوط به سایر بدهی ها، اقساط وام ها و تعهدات مالی دیگر.
3. نقش اعسار در تقسیط مهریه و جلوگیری از حبس: دادگاه پس از بررسی دادخواست و مدارک اعسار، در صورت پذیرش آن، مهریه را به صورت اقساطی (مثلاً پیش قسط و اقساط ماهیانه) تعیین می کند. این حکم تقسیط، مانع از صدور حکم جلب برای بخش تا ۱۱۰ سکه مهریه می شود، چرا که زوج در حال انجام تعهد خود به صورت اقساط است. البته، باید توجه داشت که پذیرش اعسار صرفاً در مورد مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه مانع از حبس می شود و برای مازاد بر آن، از ابتدا حکم حبس صادر نمی شود.

ب) استفاده از مستثنیات دین

مستثنیات دین به اموالی گفته می شود که بر اساس قانون، حتی در صورت محکومیت مالی، نمی توان آن ها را توقیف کرد. این اموال برای حفظ حداقل زندگی آبرومندانه برای فرد محکوم و خانواده اش ضروری تلقی می شوند:

• تعریف مستثنیات دین:
  • مسکن: منزل مسکونی که عرفاً در شأن محکوم علیه در حد نیاز و متناسب با وضعیت او باشد.
  • اثاثیه ضروری زندگی: وسایل و اثاثیه مورد نیاز برای زندگی روزمره، از جمله لوازم خانه، لباس، و ظروف.
  • ابزار کار: ابزار و وسایل کار که برای امرار معاش و کسب درآمد زوج ضروری است (مثلاً خودروی تاکسی یا ابزار کار یک صنعتگر).
  • نفقه: مبلغی که برای تأمین معاش خود و افراد تحت تکفل زوج در آینده لازم است.
• چگونگی دفاع از حق خود در قبال توقیف اموال: اگر زوجه اقدام به توقیف اموالی کند که جزء مستثنیات دین محسوب می شوند، زوج می تواند با ارائه درخواست به دادگاه یا اجرای ثبت، خواستار رفع توقیف از آن اموال شود. دادگاه پس از بررسی و تأیید اینکه مال مورد نظر جزء مستثنیات دین است، حکم به رفع توقیف صادر خواهد کرد.

ج) دفاعیات حقوقی دیگر

گاهی اوقات، زوج ممکن است بتواند با استناد به شرایط خاص، دفاعیات حقوقی دیگری را مطرح کند:

• بخشیدن بخشی از مهریه توسط زوجه: اگر زوجه در گذشته، بخشی از مهریه خود را بخشیده باشد (مثلاً در قالب اقرارنامه رسمی یا غیررسمی با شهود)، زوج می تواند با ارائه مدارک مربوطه، از دادگاه بخواهد که آن بخش از مهریه را از میزان کل کسر کند. البته، اثبات بخشش باید مستند و قاطع باشد.
• تأثیر سوءرفتار زوجه بر مطالبه مهریه: در برخی موارد، سوءرفتار زوجه (مانند نشوز، عدم تمکین، یا اثبات خیانت) می تواند بر روی برخی حقوق مالی او تأثیر بگذارد. اما باید دقت کرد که این موضوع به طور مستقیم بر اصل مهریه تأثیر نمی گذارد و مهریه دین است. تأثیر این موارد بیشتر در خصوص نفقه یا حق طلاق مرد است. با این حال، در برخی رویه های قضایی، قاضی ممکن است در تعیین میزان اقساط مهریه، به این موارد توجه کند، اما این موضوع کلیت مهریه را ساقط نمی کند. این نوع دفاعیات باید با احتیاط و بر اساس قوانین دقیق و رویه های قضایی جاری مطرح شوند.

در هر یک از این مراحل، همراهی یک وکیل متخصص، می تواند چراغ راهی باشد تا زوج در پیچیدگی های قانونی گمراه نشود و بهترین دفاعیات ممکن را برای حفظ حقوق خود ارائه دهد.

مورد	مهریه تا 110 سکه	مهریه بیشتر از 110 سکه (مازاد)
اصل دین	کاملاً قابل مطالبه	کاملاً قابل مطالبه
ضمانت اجرای حبس	در صورت عدم پرداخت و رد اعسار، امکان پذیر است.	حکم حبس صادر نمی شود.
بار اثبات تمکن مالی	زوج باید اعسار خود را ثابت کند (بار اثبات بر عهده زوج است).	زوجه باید ملائت زوج را ثابت کند (بار اثبات بر عهده زوجه است).
روش های مطالبه	اجرای ثبت، دادگاه خانواده	اجرای ثبت (با اثبات ملائت)، دادگاه خانواده (با اثبات ملائت)
تقسیط	در صورت اثبات اعسار زوج، مهریه تقسیط می شود.	در صورت اثبات اعسار زوج برای کل مهریه، و سپس اثبات ملائت برای مازاد، دادگاه با در نظر گرفتن ملائت حکم به پرداخت صادر می کند.

نتیجه گیری

در پیچیدگی های حقوقی مربوط به مهریه، به ویژه زمانی که میزان آن از ۱۱۰ سکه بهار آزادی فراتر می رود، درک دقیق و آگاهانه از قوانین و رویه های قضایی اهمیت بسزایی دارد. آنچه از بررسی های حقوقی می توان نتیجه گرفت این است که مهریه، به هر میزان که در سند ازدواج ثبت شده باشد، یک دین شرعی و قانونی بر گردن زوج است و او موظف به پرداخت آن است. هیچ بخشی از این دین ساقط نمی شود مگر آنکه زوجه خود آن را ببخشد یا مرد آن را بپردازد. اما نحوه مطالبه و ضمانت های اجرای قانونی برای وصول آن، تفاوت هایی کلیدی برای مبالغ تا ۱۱۰ سکه و مازاد بر آن دارد.

اساساً، ۱۱۰ سکه به عنوان سقف برای ضمانت اجرای حبس در نظر گرفته شده است. این بدان معناست که اگر زوجی مهریه تا ۱۱۰ سکه را پرداخت نکند و نتواند اعسار خود را ثابت کند، ممکن است با حکم جلب و حبس روبرو شود. اما برای بخش مازاد بر ۱۱۰ سکه، حتی اگر زوج از تمکن مالی کافی برخوردار باشد و از پرداخت خودداری کند، قانون اجازه صدور حکم جلب و حبس را به زوجه نمی دهد. در این شرایط، بار اثبات ملائت یا همان توانایی مالی زوج، بر عهده زوجه است و تنها راهکار عملی برای وصول این بخش از مهریه، توقیف اموال معرفی شده از سوی زوجه خواهد بود.

پرونده های مهریه، با توجه به ابعاد مالی، حقوقی، و گاهاً عاطفی خود، مملو از جزئیات و ظرایفی هستند که کوچکترین خطا در هر مرحله، می تواند به تضییع حقوق یکی از طرفین منجر شود. بنابراین، برای هر دو گروه زوج و زوجه، ضروری است که با رویکردی آگاهانه و با اطلاعات کامل، مسیر حقوقی پیش رو را طی کنند. در چنین شرایطی، دریافت مشاوره حقوقی تخصصی از وکلای مجرب و متخصص در امور خانواده، نه تنها یک گزینه، بلکه یک ضرورت است. یک وکیل آگاه می تواند با ارائه راهنمایی های دقیق و کاربردی، به جمع آوری مستندات لازم، تنظیم دادخواست های صحیح، و دفاع مؤثر در محاکم قضایی یاری رساند و از بروز مشکلات و پیچیدگی های ناخواسته جلوگیری کند.