خطوط پاراکاس در پرو (Paracas Candelabra of Peru)

خطوط پاراکاس در پرو، این ژئوگلیف عظیم و سه شاخ که بر دامنه شبه جزیره پاراکاس حک شده، قرن هاست که ذهن ها را به خود مشغول کرده است. این اثر باستانی اسرارآمیز، شاهدی بر نبوغ و پیچیدگی تمدن های کهن پرو است و هر بیننده ای را به تأمل درباره خالقان و هدف نهایی آن وامی دارد. حضور باشکوه این نماد در کنار دریای وسیع، داستانی ناگفته از ارتباط انسان با طبیعت و آسمان را روایت می کند که هنوز رمز و رازهای بسیاری در پس خود پنهان دارد.

تصور کنید در حال عبور از سواحل پرو هستید و ناگهان در دوردست، بر پیکره سنگی شبه جزیره، نمادی عظیم خودنمایی می کند؛ نمادی که گویی از دل زمان برخاسته و با شما سخن می گوید. خطوط پاراکاس، با هیبت و عظمت خود، هر بیننده ای را به سفری در تاریخ می برد؛ سفری به دوران تمدن های باستانی که بدون ابزارهای پیشرفته امروزی، آثاری جاودانه خلق کرده اند. این مقاله شما را با تمامی ابعاد این شمع دان غول پیکر آشنا خواهد ساخت و تلاش می کند اطلاعاتی فراتر از آنچه در دسترس است، ارائه دهد.

خطوط پاراکاس چیست؟ معرفی جامع ژئوگلیف سه شاخ

خطوط پاراکاس، که گاهی از آن با نام های «شمع دان آند»، «ال کندلابرو» (El Candelabro) یا «نیزه سه شاخ» یاد می شود، یکی از اسرارآمیزترین ژئوگلیف های جهان است. این اثر باستانی نه تنها نمادی از هنر و مهندسی پیشرفته نیاکان ماست، بلکه پنجره ای رو به باورها و سبک زندگی تمدن های گمشده پرو می گشاید. تماشای این ژئوگلیف، به خصوص از فراز آب های آرام خلیج پیسکو، تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زند.

نام های دیگر و معنای آن ها

نام «شمع دان آند» به دلیل شباهت این طرح به شمعدان و موقعیت آن در کنار رشته کوه های آند بر آن نهاده شده است. «ال کندلابرو» نام اسپانیایی آن است که به معنای شمعدان است، و اصطلاح «نیزه سه شاخ» نیز به فرم کلی سه شاخه ای آن اشاره دارد که قدرتمند و مرموز به نظر می رسد. این نامگذاری ها، هر کدام به نوعی به عظمت و رازآلودگی این اثر اشاره دارند و بر جذابیت آن می افزایند.

موقعیت جغرافیایی و ابعاد شگفت انگیز

خطوط پاراکاس با افتخار بر روی دامنه شمالی شبه جزیره پاراکاس و در خلیج پیسکو، در سواحل جنوبی پرو، حکاکی شده اند. این موقعیت استراتژیک، رو به اقیانوس آرام، به آن اجازه می دهد تا از فواصل بسیار دور، حتی تا ۱۹ کیلومتری در دریا، قابل مشاهده باشد. ابعاد این ژئوگلیف واقعاً شگفت انگیز است: طولی معادل ۱۷۰ متر و عرضی برابر با ۶۰ متر دارد. حکاکی آن تا عمق ۶۰ سانتی متر در خاک فرو رفته و لایه تیره تر بالایی را حذف کرده تا خاک روشن تر زیرین نمایان شود. این مقیاس عظیم نشان دهنده برنامه ریزی دقیق و اجرای استادانه است.

نحوه ساخت و مواد اولیه

این شاهکار باستانی با دقت و مهارت خارق العاده ای ساخته شده است. سازندگان ابتدا لایه بالایی خاک تیره را کنار زده اند تا خاک روشن تر زیرین که حاوی ماسه و سنگریزه های روشن تر است، پدیدار شود. گفته می شود که در اطراف و داخل خطوط، سنگ ها و سفال هایی کشف شده که ممکن است در تثبیت طرح و یا به عنوان ابزارهای اولیه برای حکاکی استفاده شده باشند. این روش ساخت، با توجه به زمان و تکنولوژی آن دوران، بسیار تحسین برانگیز است و عظمت تفکر پشت این پروژه را به نمایش می گذارد.

قدمت و ارتباط با فرهنگ پاراکاس

تاریخ گذاری با کربن رادیواکتیو بر روی سفال های کشف شده در نزدیکی این ژئوگلیف، قدمت آن را به حدود ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می رساند. این دوره زمانی، اوج شکوفایی فرهنگ پاراکاس بوده است. فرهنگ پاراکاس یکی از تمدن های پیش از اینکاها در پرو بود که به دلیل منسوجات نفیس، مومیایی های پیچیده و جراحی های ابتدایی مغز (ترپاناسیون) شهرت داشتند. مردم پاراکاس، زندگی خود را در نزدیکی سواحل و بیابان های حاصلخیز بنا نهاده بودند و ارتباط عمیقی با دریا و طبیعت داشتند. اعتقادات آن ها حول محور خدایان طبیعت و آسمان می گشت و این ژئوگلیف می تواند بازتابی از آن باورها باشد.

رازهای سر به مهر: نظریه های مختلف پیرامون خطوط پاراکاس

همانند بسیاری از آثار باستانی باشکوه، خطوط پاراکاس نیز مجموعه ای از نظریه ها و فرضیه ها را برانگیخته است. هر نظریه، پنجره ای به دنیایی از امکانات می گشاید و به ما کمک می کند تا باستان شناسان، مورخان و حتی علاقه مندان به پدیده های ماورایی، چگونه به این ژئوگلیف نگاه می کنند. با این حال، باید اذعان کرد که هیچ یک از این نظریه ها تاکنون نتوانسته اند پاسخی قطعی و همه جانبه برای تمامی ابهامات ارائه دهند.

نظریه های باستان شناختی و علمی

1. علامت راهنما برای دریانوردان/ماهیگیران: موقعیت منحصر به فرد خطوط پاراکاس، رو به دریا و در خلیج پیسکو، این نظریه را بسیار قوی می کند. بسیاری از باستان شناسان بر این باورند که این ژئوگلیف ممکن است به عنوان یک علامت راهنما یا فانوس دریایی باستانی برای دریانوردان و ماهیگیران فرهنگ پاراکاس عمل کرده باشد. آن ها می توانستند این علامت غول پیکر را از فواصل دور در دریا مشاهده کرده و مسیر خود را به سمت ساحل یا مناطق ماهیگیری پیدا کنند. این ایده، با توجه به اهمیت دریا در زندگی مردم پاراکاس، منطقی به نظر می رسد.
2. نماد مذهبی یا آیینی: با توجه به ماهیت روحانی بسیاری از تمدن های باستانی، این احتمال وجود دارد که خطوط پاراکاس یک نماد مذهبی یا آیینی بوده باشد. ممکن است این نماد به خدایان دریا، آسمان یا حتی قدرت های ماورایی ارتباط داشته باشد. در بسیاری از فرهنگ های بومی آند، نمادهای سه شاخه یا نیزه شکل، مفاهیم عمیق کیهانی و ارتباط با سه جهان (جهان زیرین، جهان زمینی و جهان آسمانی) را تداعی می کنند.
3. ارتباط با نجوم و صور فلکی: تمدن های باستانی آمریکای جنوبی، از جمله پاراکاس و نازکا، دانش گسترده ای در زمینه نجوم و حرکت اجرام آسمانی داشتند. برخی پژوهشگران معتقدند که خطوط پاراکاس ممکن است با رویدادهای نجومی خاص، مانند اعتدالین یا انقلابین، یا حتی با جایگاه مشخصی از صور فلکی در آسمان هم راستا باشد. این نظریه به ابعاد پیچیده تر و هدفمندتری از ساخت این ژئوگلیف اشاره دارد.
4. تئوری فرانک جوزف (Frank Joseph): فرانک جوزف، تئوری پرداز و محقق، نظریه ای جالب ارائه داده است. او پیشنهاد می کند که خطوط پاراکاس توسط بومیان منطقه به عنوان راهنمایی برای بازگشت به خانه، پس از سفرهایی طولانی برای جمع آوری گیاهان خاص توهم زا، حکاکی شده است. این تئوری، اگرچه بحث برانگیز است، اما به نقش گیاهان مقدس و فرهنگ های شامانیستی در آن دوران اشاره می کند و جنبه ای کمتر شناخته شده را برجسته می سازد.
5. نقش ماریا رایخه (Maria Reiche): ماریا رایخه، باستان شناس و ریاضی دان آلمانی که عمر خود را وقف مطالعه خطوط نازکا کرد، در تحقیقات اولیه خود به خطوط پاراکاس نیز پرداخته است. او اندازه گیری های دقیقی روی این ژئوگلیف انجام داد و ارتباطاتی را بین آن و خطوط نازکا شناسایی کرد که به درک بهتر هر دو اثر کمک می کند. هرچند تمرکز اصلی او روی نازکا بود، اما تحقیقات او پایه های مهمی برای مطالعه پاراکاس نیز فراهم آورد.

نظریه های عامه پسند و غیرعلمی

مانند بسیاری از پدیده های اسرارآمیز باستانی، خطوط پاراکاس نیز هدف نظریه های عامه پسند و حتی مرتبط با موجودات فرازمینی قرار گرفته است. برخی افراد با توجه به مقیاس عظیم و پیچیدگی ظاهری آن، این پرسش را مطرح می کنند که آیا انسان های باستانی به تنهایی قادر به ساخت چنین اثری بوده اند؟ این نظریات، اغلب با مقایسه خطوط پاراکاس با خطوط نازکا که خود نیز سرشار از چنین فرضیاتی است، قوت می گیرند و هیجان و کنجکاوی بیشتری را در افکار عمومی ایجاد می کنند.

خطوط پاراکاس، نمادی غول پیکر از نبوغ بشری یا معمایی کیهانی، همچنان مرزهای دانش و تصورات ما را به چالش می کشد و به خودی خود یک داستان ناگفته است.

چرا این ژئوگلیف همچنان یک معما است؟

علیرغم دهه ها تحقیق و پژوهش، خطوط پاراکاس همچنان یک معمای حل نشده باقی مانده است. دلایل این عدم قطعیت متعدد و پیچیده اند: نبود اسناد مکتوب از فرهنگ پاراکاس، گذر زمان و فرسایش طبیعی که ممکن است بسیاری از سرنخ ها را از بین برده باشد، و دشواری در درک کامل جهان بینی و باورهای مردمان باستانی. این عوامل در کنار هم، این ژئوگلیف را به یکی از جذاب ترین و اسرارآمیزترین پدیده های باستان شناسی تبدیل کرده اند که همچنان منتظر کشف رمز و رازهای خود است.

خطوط پاراکاس و نازکا: شباهت ها و تفاوت ها

هنگامی که صحبت از ژئوگلیف های عظیم و اسرارآمیز در پرو به میان می آید، ناگزیر نام خطوط نازکا در کنار خطوط پاراکاس قرار می گیرد. هر دو این آثار باستانی، نه تنها شاهکار مهندسی و هنری زمان خود هستند، بلکه معمای بزرگی برای باستان شناسان به شمار می روند. اما این دو اثر، با وجود شباهت های چشمگیر، تفاوت های کلیدی نیز دارند که درک آن ها به شناخت عمیق تری از هر دو فرهنگ کمک می کند.

شباهت ها

شباهت های میان خطوط پاراکاس و نازکا، از همان ابتدا توجه محققان را به خود جلب کرده است:

• هر دو اثر، ژئوگلیف های عظیمی هستند که بر روی زمین حکاکی شده اند و مقیاس آن ها خیره کننده است.
• هر دو باستانی و دارای قدمت چند هزار ساله هستند و به تمدن های پیش از اینکاها تعلق دارند.
• جذابیت اسرارآمیز هر دو ژئوگلیف، به ویژه با توجه به فناوری های محدود آن دوران، همچنان محققان و عموم مردم را مجذوب خود کرده است.
• نکته جالب توجه این است که هر دو اثر، تنها از ارتفاع یا فواصل دور به خوبی قابل مشاهده هستند، که این موضوع به رازآلودگی آن ها می افزاید و سوالاتی را درباره چگونگی طراحی و ساخت آن ها مطرح می کند.

تفاوت ها

با وجود شباهت ها، تفاوت های اساسی نیز وجود دارد که هر یک از این ژئوگلیف ها را منحصر به فرد می سازد:

1. موقعیت جغرافیایی: خطوط پاراکاس در شبه جزیره پاراکاس، در منطقه ساحلی و رو به اقیانوس آرام قرار دارد، در حالی که خطوط نازکا حدود ۲۰۰ کیلومتر به سمت جنوب شرقی، در صحرای خشک نازکا و به دور از دریا واقع شده اند. این تفاوت در موقعیت، ممکن است به کاربردهای متفاوت آن ها اشاره داشته باشد.
2. فرهنگ های سازنده: خطوط پاراکاس، همانطور که از نامش پیداست، به فرهنگ پاراکاس نسبت داده می شود، در حالی که خطوط نازکا توسط تمدن نازکا خلق شده اند. این دو فرهنگ، اگرچه در یک منطقه جغرافیایی نزدیک زندگی می کردند، اما از نظر سبک هنری، باورها و شیوه زندگی تفاوت هایی داشتند.
3. اشکال و سبک: خطوط پاراکاس عمدتاً به شکل یک نماد سه شاخه یا شمع دان هندسی است که سادگی و قدرت خاصی دارد. اما خطوط نازکا بسیار متنوع تر هستند و شامل طیف وسیعی از نقوش حیواناتی مانند مرغ مگس خوار، عنکبوت، میمون و همچنین اشکال هندسی پیچیده، انسان نماها و الگوهای مارپیچ می شوند.
4. کاربرد احتمالی: فرضیه های کاربردی برای هر یک متفاوت است. خطوط پاراکاس بیشتر به عنوان یک علامت راهنما برای دریانوردان یا نماد مذهبی مرتبط با دریا در نظر گرفته می شود. در مقابل، فرضیه های مربوط به خطوط نازکا بیشتر بر روی کاربردهای نجومی، آیینی برای فراخواندن باران، یا حتی تقویم های عظیم کشاورزی متمرکز است.

درک این شباهت ها و تفاوت ها به ما کمک می کند تا ژئوگلیف های پرو را نه به عنوان پدیده های یکسان، بلکه به عنوان جلوه هایی از خلاقیت های متفاوت و باورهای گوناگون تمدن های باستانی آن منطقه بشناسیم.

حفاظت و اهمیت میراث ملی: تضمین بقای شمع دان پرو

خطوط پاراکاس، نه تنها یک جاذبه گردشگری، بلکه گنجینه ای ارزشمند از تاریخ و فرهنگ بشری است که نسل های آینده نیز باید قادر به تماشای آن باشند. از این رو، حفاظت از این میراث ملی از اهمیت بالایی برخوردار است و دولت پرو، در کنار سازمان های بین المللی، تلاش های گسترده ای را در این زمینه انجام می دهد.

وضعیت کنونی و قوانین حفاظتی

در سال ۲۰۱۶، دولت پرو به طور رسمی خطوط پاراکاس را به عنوان یک میراث ملی معرفی کرد. این اقدام، به معنای تأکید بر اهمیت بی بدیل این ژئوگلیف و لزوم حفظ آن است. قوانین پرو برای حفاظت از آثار باستانی بسیار سخت گیرانه است و هرگونه آسیب رساندن به این میراث، مجازات های سنگینی از جمله حبس بین سه تا شش سال را در پی دارد. این قوانین نشان دهنده تعهد جدی کشور برای حفظ گنجینه های تاریخی خود است.

چالش ها و تهدیدات پیش رو

با وجود قوانین سخت گیرانه، خطوط پاراکاس با چالش های متعددی روبرو است که بقای آن را تهدید می کند:

• فرسایش طبیعی: عوامل طبیعی مانند باد، باران های گاه به گاه و تغییرات اقلیمی، به تدریج می توانند به لایه های حکاکی شده آسیب برسانند و وضوح طرح را کاهش دهند.
• تأثیرات گردشگری بی رویه و آسیب های انسانی: افزایش تعداد بازدیدکنندگان، در صورت عدم نظارت کافی، می تواند منجر به آسیب های ناخواسته شود. برای مثال، در سال ۲۰۲۲، گزارشی از آسیب دیدن بخش هایی از ژئوگلیف توسط گردشگران منتشر شد که زنگ خطر را برای مسئولین به صدا درآورد.
• گسترش فعالیت های عمرانی و صنعتی: هرگونه توسعه در نزدیکی این منطقه، می تواند خطری برای یکپارچگی و سلامت این اثر باستانی باشد.

اقدامات حفاظتی

دولت پرو و سازمان های بین المللی با همکاری یکدیگر، اقداماتی را برای حفاظت از خطوط پاراکاس در دستور کار قرار داده اند. این اقدامات شامل نظارت مداوم بر منطقه، اجرای پروژه های تثبیت و ترمیم در صورت لزوم، و همچنین آموزش گردشگران برای رعایت نکات حفاظتی است. هدف این است که با افزایش آگاهی و مسئولیت پذیری، این میراث جهانی برای آیندگان حفظ شود.

چگونه از خطوط پاراکاس بازدید کنیم؟ راهنمای عملی برای گردشگران

بازدید از خطوط پاراکاس، یکی از تجربه های منحصربه فرد در سفر به پرو است. این ژئوگلیف غول پیکر، با تمام عظمت و رازآلودگی اش، به راحتی قابل دسترسی است و تجربه ای فراموش نشدنی را برای هر ماجراجو رقم می زند. اما برای بهره مندی حداکثری از این بازدید، دانستن چند نکته عملی ضروری است.

بهترین روش های مشاهده

برای تماشای خطوط پاراکاس، دو روش اصلی وجود دارد که هر کدام مزایای خاص خود را دارند:

1. قایق سواری در خلیج پیسکو: این رایج ترین و محبوب ترین روش برای مشاهده ژئوگلیف است. قایق ها معمولاً از شهر پاراکاس حرکت می کنند و به نزدیکی شبه جزیره می رسند. از روی قایق، می توان خطوط را به وضوح دید و عظمت آن را از نمای نزدیک تر درک کرد. مزیت دیگر این روش، امکان ترکیب آن با بازدید از جزایر بالستاس است که به «گالاپاگوس کوچک» پرو معروف است. در این جزایر، می توان از نزدیک حیات وحش بی نظیری از جمله شیرهای دریایی، پنگوئن ها و انواع پرندگان دریایی را مشاهده کرد. این تجربه، ترکیبی از تاریخ، فرهنگ و طبیعت گردی را ارائه می دهد.
2. پرواز با هواپیما: اگرچه کمتر رایج است، اما برخی تورهای هوایی نیز وجود دارند که امکان مشاهده خطوط پاراکاس را از ارتفاع بالا فراهم می کنند. این روش، دید کامل تر و جامع تری از کل ژئوگلیف را ارائه می دهد و به شما اجازه می دهد تا مقیاس واقعی آن را درک کنید. برای کسانی که می خواهند تصویری کلی از این اثر داشته باشند و از بالا به آن نگاه کنند، پرواز با هواپیما می تواند گزینه ای جذاب باشد.

نکات مهم برای بازدیدکنندگان

برای یک بازدید ایمن و لذت بخش، رعایت نکات زیر توصیه می شود:

• همراهی با راهنمای محلی مجرب: برای درک عمیق تر تاریخ و رازهای خطوط پاراکاس، بهتر است با یک راهنمای محلی با تجربه همراه شوید. آن ها می توانند داستان ها و اطلاعاتی را ارائه دهند که تجربه شما را غنی تر می کند.
• رعایت نکات ایمنی و حفاظتی: هنگام بازدید با قایق، دستورالعمل های راهنما را به دقت دنبال کنید و به هیچ عنوان از مناطق مشخص شده فاصله نگیرید. لمس یا آسیب رساندن به ژئوگلیف اکیداً ممنوع است و مجازات های سنگینی دارد.
• بهترین زمان بازدید: صبح زود، معمولاً بهترین زمان برای بازدید است؛ هم به دلیل آب و هوای خنک تر و هم به دلیل نور مناسب تر برای عکاسی. در این ساعات، دریا نیز آرام تر است و تجربه قایق سواری دلپذیرتر خواهد بود.
• وسایل ضروری: کلاه، عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب و آب کافی را همراه داشته باشید، زیرا منطقه ممکن است آفتابی و گرم باشد.

دیگر جاذبه های منطقه پاراکاس

منطقه پاراکاس فراتر از خطوط پاراکاس، دارای جاذبه های طبیعی و تاریخی دیگری نیز هست که می توانید در سفر خود از آن ها بازدید کنید:

• ذخیره گاه ملی پاراکاس (Paracas National Reserve): این منطقه حفاظت شده، زیستگاه گونه های مختلف پرندگان و حیوانات دریایی است و مناظر طبیعی خیره کننده ای از صحرا، ساحل و اقیانوس را ارائه می دهد.
• جزایر بالستاس (Islas Ballestas): همانطور که اشاره شد، این جزایر مملو از حیات وحش دریایی، از جمله شیرهای دریایی، پنگوئن های هومبولت و پرندگان گوناگون است و تجربه طبیعت گردی بی نظیری را فراهم می کند.
• شهر پیسکو (Pisco): این شهر که در نزدیکی پاراکاس قرار دارد، به دلیل تولید نوشیدنی ملی پرو، یعنی «پیسکو ساوِر»، شهرت دارد.

پرو: سرزمین عجایب باستانی و مقصدی برای هر ماجراجو

پرو، کشوری در قلب آمریکای جنوبی، نه تنها به خاطر خطوط پاراکاس، بلکه به دلیل گنجینه های بی شماری از تمدن های باستانی، مناظر طبیعی خیره کننده و فرهنگی غنی، مقصدی رویایی برای هر ماجراجو و علاقه مند به تاریخ است. این سرزمین، با تاریخ هزاران ساله اش، شما را به سفری در زمان و مکان دعوت می کند؛ سفری که در هر قدم، رازی نو آشکار می شود و داستانی تازه برای گفتن دارد.

ماچوپیچو، شهر گمشده اینکاها، که بر فراز کوه های آند پنهان شده، نمادی از نبوغ معماری و مهندسی اینکاهاست و همچنان یکی از هفت عجایب جدید جهان به شمار می رود. بازدید از این شهر باستانی، با تراس های کشاورزی و معابد سنگی اش، تجربه ای روحانی و فراموش نشدنی را برای هر بازدیدکننده به ارمغان می آورد. قدم گذاشتن در کوه های رنگین کمانی، با طیف وسیعی از رنگ ها که بر اثر فرسایش و مواد معدنی شکل گرفته اند، حسی از شگفتی و عظمت طبیعت را در دل انسان زنده می کند.

دره مقدس اینکاها، با روستاهای سنتی، مزارع پلکانی و بازارهای پر جنب و جوش، قلب تمدن اینکاها را به نمایش می گذارد و فرصتی برای ارتباط مستقیم با فرهنگ بومی پرو فراهم می آورد. از دیگر نقاط جذاب این کشور، می توان به جنگل های بارانی آمازون اشاره کرد که با تنوع زیستی بی نظیر و قبایل بومی، دنیایی متفاوت از حیات وحش و فرهنگ را پیش روی شما می گشاید.

پرو، نه تنها یک مقصد گردشگری، بلکه یک تجربه زندگی است. این کشور شما را به کشف داستان های پنهان، مواجهه با زیبایی های طبیعی و غرق شدن در فرهنگ هایی دعوت می کند که ریشه های عمیقی در تاریخ بشریت دارند. سفر به پرو، مانند باز کردن یک کتاب قطور و پر از راز است که هر صفحه آن، شگفتی جدیدی را آشکار می سازد و ذهن را به پرسش های عمیق تری وامی دارد.

نتیجه گیری: میراثی ابدی از تمدنی ناشناخته

خطوط پاراکاس در پرو، این ژئوگلیف باشکوه و اسرارآمیز، نمادی ماندگار از توانایی های خارق العاده و ذهنیت پیچیده تمدن های باستانی است. از ابعاد شگفت انگیز آن که از ۱۹ کیلومتری دریا قابل رؤیت است تا نظریه های گوناگون درباره هدف از آفرینش آن، همه و همه به عمق رازآلودگی و جذابیت این اثر می افزایند. این شمعدان غول پیکر صحرا، نه تنها یک جاذبه گردشگری، بلکه شاهدی بر نبوغ انسان در دوران پیش از تاریخ است؛ نبوغی که هنوز هم با گذشت هزاران سال، ما را به تحسین وامی دارد و سؤالات بی پاسخ بسیاری را در ذهن ما باقی می گذارد.

مطالعه و حفاظت از خطوط پاراکاس، تنها به معنای نگهداری از یک اثر باستانی نیست؛ بلکه به معنای حفظ یک بخش مهم از میراث جهانی بشریت است که می تواند بینش هایی ارزشمند درباره توانایی ها، باورها و خلاقیت های نیاکان ما ارائه دهد. این اثر، ما را به ادامه کنجکاوی و حمایت از تلاش های بین المللی برای نگهداری از این گنجینه های ارزشمند فرا می خواند تا نسل های آینده نیز بتوانند از نزدیک شاهد این اعجاز باشند و داستان های ناگفته آن را کشف کنند.