حیوان آزاری در گردشگری شامل چه حیواناتی می شود؟!

حیوان آزاری در گردشگری شامل انواع پستانداران خشکی مانند فیل ها، ببرها، شیرها، خرس ها، میمون ها و زبادها، همچنین آبزیانی چون دلفین ها و لاک پشت های دریایی، و خزندگانی مانند مارها و کروکودیل ها می شود که برای سرگرمی، عکس برداری یا تولید محصولات خاص، تحت آموزش های بی رحمانه و شرایط نگهداری نامناسب قرار می گیرند و زندگی طبیعی آن ها به شدت مختل می شود.

سفر و گردشگری، همواره برای بسیاری از مردم جهان، نمادی از رهایی، کشف و تجربه لحظات دلپذیر بوده است. با این حال، پشت پرده برخی از جذابیت های توریستی، واقعیتی تلخ و دردناک نهفته است که اغلب از چشم گردشگران ناآگاه پنهان می ماند: حیوان آزاری. این روی تاریک صنعت گردشگری، نه تنها به جسم و روان حیوانات آسیب می رساند، بلکه وجدان جمعی انسانیت را نیز به چالش می کشد.

بر اساس گزارش های سازمان جهانی حمایت از حیوانات (World Animal Protection) و تحقیقات دانشگاه آکسفورد، هر ساله صدها هزار حیوان در سراسر جهان برای مقاصد تفریحی و توریستی مورد سوءاستفاده و آزار قرار می گیرند. آمارها نشان می دهد که بیش از ۸۰ درصد از گردشگرانی که در این نوع فعالیت ها شرکت می کنند، از عمق ستم وارد شده به این موجودات بی دفاع بی خبرند و ناآگاهانه به چرخه ی آزار حیوانات دامن می زنند. این مقاله به دنبال روشن کردن ابعاد مختلف این پدیده، معرفی حیوانات اصلی قربانی و ارائه راهکارهای عملی برای تبدیل شدن به یک گردشگر مسئول است تا انتخابی آگاهانه داشته باشند.

حیوان آزاری در گردشگری: تعاریف، پشت پرده و دلایل

تصور عموم از حیوان آزاری اغلب به آسیب های فیزیکی مستقیم محدود می شود، اما در بستر گردشگری، این مفهوم بسیار گسترده تر است. حیوان آزاری در این صنعت فراتر از ضرب و شتم فیزیکی رفته و شامل سلب آزادی، اجبار به انجام رفتارهای غیرطبیعی، آزار روحی، و نگهداری در شرایطی که با زیستگاه طبیعی آن ها سازگار نیست، می شود. این سوءاستفاده ها، سلامت جسمی و روانی حیوانات را به شدت تهدید می کند.

پشت پرده بسیاری از نمایش های جذاب و تعاملات به ظاهر بی خطر با حیوانات، روش های آموزشی وحشیانه ای نهفته است. این روش ها اغلب با جداسازی توله ها و بچه ها از مادرانشان در سنین بسیار پایین آغاز می شود تا ارتباط عاطفی و اتکای آن ها به انسان ها تقویت شود. سپس، با استفاده از محدودیت های فیزیکی، گرسنگی، محرومیت از خواب و تنبیه های دردناک، حیوانات را مجبور به انجام کارهایی می کنند که به هیچ وجه بخشی از رفتارهای طبیعی آن ها نیست. این فرآیند، روحیه و اراده حیوان را در هم می شکند و آن ها را به موجوداتی مطیع برای اهداف تجاری تبدیل می کند.

بسیاری از گردشگران، بی خبر از این واقعیت های پنهان، ناآگاهانه در این چرخه مشارکت می کنند. جذابیت های سطحی مانند عکس گرفتن با یک ببر، سوار شدن بر فیل یا شنا با دلفین، به دلیل تبلیغات گمراه کننده و عدم اطلاع رسانی کافی، آن ها را به سمت این فعالیت ها سوق می دهد. این عدم آگاهی، بزرگترین نیروی محرکه برای تداوم و گسترش حیوان آزاری در صنعت گردشگری محسوب می شود.

فهرست حیوانات قربانی: نگاهی به گونه های در معرض بیشترین سوءاستفاده

در سراسر جهان، گونه های متعددی از حیوانات در دام صنعت گردشگری گرفتار شده اند و از زندگی طبیعی خود محروم مانده اند. این حیوانات، فارغ از زیستگاه و ویژگی های رفتاری شان، به ابزاری برای سرگرمی و کسب درآمد تبدیل شده اند. فهرست زیر، نگاهی جامع به حیواناتی دارد که بیشترین سوءاستفاده ها را در این صنعت تجربه می کنند، از پستانداران خشکی گرفته تا موجودات آبزی و خزندگان. این موارد اصلی ترین و پرکاربردترین نمونه های حیوان آزاری در توریسم هستند که آگاهی از آن ها برای هر گردشگر مسئول ضروری است.

پستانداران خشکی: از غول های آرام تا دلقک های غمگین

فیل ها: غول های مهربان در بند شکنجه خرد کردن

فیل ها، این موجودات باشکوه و هوشمند، متاسفانه در بسیاری از مناطق آسیا به یکی از اصلی ترین قربانیان صنعت گردشگری تبدیل شده اند. فیل سواری، تماشای نمایش های فیل (مانند نقاشی کشیدن یا بازی فوتبال) و حتی حمام کردن با فیل، از جمله فعالیت های محبوبی است که گردشگران را به خود جذب می کند، غافل از آنکه پشت این ظواهر، دنیایی از رنج و ستم نهفته است.

آزار فیل ها با جداسازی بی رحمانه توله ها از مادرانشان در سنین بسیار پایین آغاز می شود. این توله های کوچک سپس تحت آموزشی وحشیانه به نام The Crush قرار می گیرند. در این فرآیند، آن ها را در قفس های بسیار کوچک محبوس کرده یا با طناب ها و زنجیرهای محکم می بندند تا نتوانند حرکت کنند. مربیان با استفاده از قلاب های تیز، چماق و شلاق، آن ها را کتک زده، گرسنه نگه داشته و از خواب محروم می کنند تا روحیه مقاومتشان را کاملاً در هم بشکنند و مجبور به اطاعت شوند. این شکنجه ممکن است هفته ها به طول انجامد تا فیل جوان رام شود.

آسیب های ناشی از این خشونت ها بسیار عمیق و گسترده است. زخم های عمیق و عفونی ناشی از قلاب ها و زنجیرها، آسیب های مفصلی و استخوانی به دلیل حمل بارهای سنگین و اجبار به حرکات غیرطبیعی، و مشکلات روحی شدیدی نظیر افسردگی مزمن، اضطراب و رفتارهای تکراری (stereotypy) از جمله عواقب این سوءاستفاده هاست. طول عمر فیل هایی که در صنعت گردشگری به کار گرفته می شوند، به طرز چشمگیری کاهش می یابد. کشورهای اصلی که این فعالیت ها در آن ها رایج است شامل تایلند، ویتنام، لائوس، هند و نپال می شود.

ببرها: شکارچیان باشکوه در قاب سلفی ها و تجارت غیرقانونی

ببرها، این شکارچیان قدرتمند و زیبا، نیز قربانی دیگری در صنعت گردشگری هستند. سلفی گرفتن با توله ببر یا ببر بالغ، و تماشای ببرهای به ظاهر آرام، از جمله جاذبه هایی است که در برخی کشورها به شدت رایج است.

پشت پرده این عکس های به ظاهر بی خطر، داستان جداسازی زودهنگام توله ببرها از مادرانشان، استفاده گسترده از آرام بخش ها و داروهای مسکن برای کنترل آن ها، و گاهی حتی کشیدن دندان ها و پنجه هایشان قرار دارد تا برای گردشگران ایمن به نظر برسند. این ببرها اغلب در قفس های کوچک و بتنی نگهداری می شوند و از سوءتغذیه رنج می برند، که همگی به سلامت جسمی و روانی آن ها آسیب می رساند. نمونه بدنام معبد ببر در تایلند، سال ها محلی برای این نوع سوءاستفاده ها و تجارت غیرقانونی ببر بوده است.

در معبد بدنام ببر در تایلند، نه تنها ببرها برای سلفی گرفتن با گردشگران مورد سوءاستفاده قرار می گرفتند، بلکه موارد کشف جسد ده ها توله ببر در فریزرها و استفاده از اعضای بدن آن ها برای تولید محصولات غیرقانونی، عمق این فاجعه را به وضوح نشان داد.

آسیب ها شامل وابستگی به دارو، عفونت های شدید به دلیل کشیدن دندان و پنجه، آسیب های دهانی و استخوانی، ناتوانی در زندگی طبیعی و رفتارهای شکارچیانه، و استرس مزمن است که منجر به رفتارهای تکراری و ناهنجار می شود. تایلند، چین و مکزیک از جمله مناطقی هستند که این نوع سوءاستفاده در آن ها رواج دارد.

شیرها: سلطان جنگل در اسارت بازی ها و شکار قفسه ای

شیرها، نماد قدرت و عظمت، نیز از دام صنعت گردشگری در امان نمانده اند. بازی با توله شیرها، قدم زدن با شیرهای جوان و عکس گرفتن با آن ها، از فعالیت هایی است که به خصوص در جنوب آفریقا رواج دارد.

برای آماده سازی شیرها برای این فعالیت ها، توله های شیر را در سنین بسیار پایین از مادرانشان جدا می کنند و آن ها را تحت آموزش های خشن قرار می دهند. این شیرها هرگز فرصت یادگیری مهارت های بقا در طبیعت را پیدا نمی کنند و تمام عمر خود را در اسارت می گذرانند. متاسفانه، بسیاری از این شیرها در نهایت به صنعت شکار قفسه ای (Canned Hunting) فروخته می شوند، جایی که شکارچیان ثروتمند در فضایی محدود و بدون هیچ شانسی برای شیر، آن ها را شکار می کنند.

این شرایط منجر به مشکلات رفتاری و روانی شدید، استرس مداوم و ناتوانی کامل در بازگشت به طبیعت می شود. جنوب آفریقا به عنوان مرکز اصلی این نوع سوءاستفاده شناخته شده است.

خرس ها: دلقک های غمگین سیرک ها و نمایش های خیابانی

خرس ها، این موجودات قدرتمند و تنها، در بسیاری از نقاط جهان به دلقک های غمگین نمایش ها و سیرک های خیابانی تبدیل شده اند. رقص خرس، دوچرخه سواری و انجام حرکات نمایشی در سیرک ها، از جمله فعالیت هایی است که آن ها مجبور به انجامشان می شوند.

آموزش خرس ها نیز به شدت دردناک است. از روش های وحشیانه ای مانند رقصاندن خرس ها روی ذغال داغ یا آموزش با ضرب و شتم و گرسنگی استفاده می شود. آن ها را در چاله های عمیق یا قفس های کوچک و کثیف نگهداری می کنند که با طبیعت تنهازیستی آن ها در تضاد است و منجر به درگیری های شدید میان آن ها و ایجاد زخم های جدی می شود.

آسیب های جسمی به ویژه به پاها، مشکلات گوارشی ناشی از سوءتغذیه، و استرس مزمن که درگیری و جراحات بین خرس ها را افزایش می دهد، از جمله پیامدهای این آزارهاست. شرق اروپا و بخش هایی از آسیا، مناطقی هستند که این نوع سوءاستفاده از خرس ها هنوز رواج دارد.

میمون ها: سرگرم کننده های باهوش در زنجیر و لباس دلقکی

میمون ها، موجودات باهوش و اجتماعی، در برخی نقاط جهان به سرگرم کننده های خیابانی تبدیل شده اند. رقص میمون ها، نمایش های خیابانی و عکس گرفتن با میمون های لباس پوش، از جمله فعالیت هایی است که با آزار آن ها همراه است.

آموزش میمون ها نیز با خشونت و تنبیه بدنی همراه است. دندان های آن ها را کشیده و آن ها را زنجیر می کنند. میمون ها اغلب در قفس های انفرادی کوچک نگهداری می شوند که با نیازهای اجتماعی آن ها در تضاد است. این شرایط منجر به آسیب های فیزیکی، بیماری های عفونی، مشکلات تغذیه ای و آسیب های روانی می شود که به رفتارهای غیرطبیعی (مانند کندن موی خود یا تکان های تکراری) منجر می گردد. جنوب شرق آسیا (اندونزی، تایلند) و برخی مناطق آمریکای جنوبی، از جمله مناطقی هستند که این پدیده در آن ها مشاهده می شود.

زباد (گربه مشکین): تولیدکنندگان رنج آور قهوه کوپی لواک

قهوه کوپی لواک، یکی از گران قیمت ترین قهوه های جهان، پشت پرده ای تلخ دارد. این قهوه از دانه هایی تهیه می شود که توسط زباد (گربه مشکین) خورده و سپس دفع شده اند. فعالیت های مرتبط با آن شامل بازدید از مزارع و نوشیدن این قهوه می شود.

برای تولید انبوه این قهوه، زبادها را در قفس های کوچک، غیربهداشتی و انفرادی نگهداری می کنند. آن ها را مجبور به تغذیه اجباری و یکنواخت گیلاس قهوه می کنند که با رژیم غذایی طبیعی و متنوع آن ها در تضاد است. این تغذیه اجباری و شرایط نگهداری نامناسب، منجر به مشکلات گوارشی شدید، سوءتغذیه، بیماری های مزمن و استرس شدید در زبادها می شود. استرس این حیوانات به حدی می رسد که بسیاری از آن ها به خودزنی روی می آورند.

مناطق اصلی تولید این قهوه و سوءاستفاده از زبادها، شامل اندونزی، فیلیپین و ویتنام می شود. گردشگران با خرید این قهوه و بازدید از این مزارع، ناخواسته به تداوم این چرخه ستم کمک می کنند.

آبزیان: زندانیان آب شور و شیرین برای نمایش و لمس

دلفین ها و شیرهای دریایی: هنرمندان اجباری در استخرهای سیمانی

دلفین ها و شیرهای دریایی، موجوداتی باهوش و اجتماعی اقیانوس ها، در بسیاری از دلفیناریوم ها و پارک های آبی در سراسر جهان، به هنرمندان اجباری تبدیل شده اند. نمایش های دلفین، امکان شنا با دلفین و حتی لمس و بوسیدن آن ها، از جمله جاذبه هایی است که میلیون ها گردشگر را به خود جذب می کند.

پشت این نمایش های جذاب، واقعیت تلخ صید خشن و پر استرس آن ها از اقیانوس نهفته است. دلفین ها را با قایق های سریع دنبال کرده و به دام می اندازند، که این فرآیند اغلب با جراحات و استرس شدید همراه است. سپس آن ها را تحت آموزش های سخت و طاقت فرسا، غالباً با استفاده از گرسنگی به عنوان ابزار تنبیه، قرار می دهند.

نگهداری دلفین ها در استخرهای کوچک، کم عمق و کلردار، آسیب های جدی به آن ها وارد می کند. کلر باعث مشکلات پوستی و چشمی می شود، در حالی که کم عمق بودن استخرها آن ها را در معرض آفتاب سوختگی قرار می دهد و از پناه بردن به عمق اقیانوس برای فرار از نور خورشید محروم می سازد. بازتاب صدا در استخرهای سیمانی نیز سیستم موقعیت یابی صوتی (Echolocation) آن ها را مختل می کند که برای بقایشان حیاتی است. استرس شدید، حملات قلبی، زخم معده، مشکلات شنوایی و عفونت های مزمن، از جمله آسیب هایی است که دلفین های اسیر تجربه می کنند. طول عمر آن ها در اسارت به طرز چشمگیری کاهش می یابد و هرگز به زندگی طبیعی خود باز نمی گردند. ژاپن (به دلیل صید)، امارات، ترکیه و چین از جمله کشورهایی هستند که دلفیناریوم ها در آن ها رواج دارند.

لاک پشت های دریایی: دست مایه های تفریح و غذای لوکس

لاک پشت های دریایی، این موجودات آرام و باستانی، نیز در برخی مناطق جهان قربانی صنعت گردشگری شده اند. لمس کردن، عکس گرفتن با آن ها و حتی مصرف گوشتشان در رستوران های خاص، از جمله فعالیت هایی است که به آزار آن ها دامن می زند.

در مکان هایی مانند مزرعه لاک پشت کیمن، این حیوانات در استخرهای شلوغ و غیربهداشتی نگهداری می شوند. استرس ناشی از لمس شدن مداوم توسط انسان ها، یکی از بزرگترین آسیب ها به آن هاست. لاک پشت های دریایی به طور ذاتی موجوداتی ترسو هستند و لمس شدن باعث وحشت و تکان دادن شدید باله هایشان می شود که می تواند منجر به شکستگی باله ها و جراحات جدی گردد. نگهداری در شرایط غیربهداشتی نیز آن ها را در معرض بیماری های عفونی مانند باکتری کلستریدیوم قرار می دهد که می تواند منجر به مرگ و میر بالا شود. صید بی رویه آن ها برای مصارف غذایی و توریستی نیز تهدید جدی برای بقای این گونه ها است.

خزندگان: مارهای بی زهر و کروکودیل های بی دفاع

مارها (بیشتر کبری و پیتون): رقصندگان در دام بی زهرگی

نمایش مارگیری، بوسیدن مار و عکس گرفتن با مارهای به ظاهر بی خطر، از جمله جاذبه های رایج در برخی کشورهای آسیایی و آفریقایی است. اما پشت این نمایش های هیجان انگیز، عمل بی رحمانه و خطرناک بی زهر کردن مارها نهفته است.

برای اطمینان از ایمنی گردشگران و نمایش دهندگان، مجرای زهر مارها را مسدود کرده یا دندان های سمی آن ها را می کشند. این اعمال غالباً در شرایطی غیربهداشتی و با ابزارهای نامناسب انجام می شود که منجر به عفونت های شدید دهانی، ناتوانی در شکار و تغذیه طبیعی، و در نهایت مرگ زودهنگام مارها می شود. این حیوانات در محیط های تنگ و نامناسب نگهداری می شوند و هرگز نمی توانند رفتارهای طبیعی خود را بروز دهند. هند، تایلند و شمال آفریقا از جمله مناطقی هستند که این نوع سوءاستفاده در آن ها رایج است.

کروکودیل ها: گوشت، پوست و نمایش در مزارع پر استرس

بازدید از مزارع کروکودیل، تماشای غذا دادن به آن ها و استفاده از پوست و گوشتشان در صنعت مد و غذا، از جمله فعالیت هایی است که کروکودیل ها را نیز قربانی صنعت گردشگری می کند. این مزارع به ظاهر جذاب، اغلب پشت پرده ای تاریک دارند.

کروکودیل ها در این مزارع در چاله های بتنی شلوغ و غیربهداشتی نگهداری می شوند. این شرایط با نیازهای زیست محیطی طبیعی آن ها در تضاد است و منجر به استرس مزمن و درگیری های شدید میان آن ها می شود. سوءتغذیه و درگیری ها، جراحات و بیماری های عفونی مانند گند خونی را افزایش می دهد. کروکودیل های اسیر قادر به بروز رفتارهای طبیعی خود نیستند و زندگی در محیط های پر استرس، توانایی آن ها در مقابله با بیماری ها را کاهش داده و منجر به مرگ و میر بالا می شود. تایلند، ویتنام، استرالیا و جنوب آفریقا از جمله مناطقی هستند که این نوع سوءاستفاده در آن ها رایج است.

موارد عمومی تر حیوان آزاری در گردشگری

حیوان آزاری در گردشگری تنها به گونه های خاصی که پیش تر ذکر شد، محدود نمی شود. بسیاری از فعالیت های به ظاهر بی خطر نیز می توانند به آزار حیوانات منجر شوند:

باغ وحش ها و آکواریوم های غیر استاندارد

بسیاری از باغ وحش ها و آکواریوم ها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، از استانداردهای لازم برای نگهداری حیوانات برخوردار نیستند. عدم شبیه سازی صحیح زیستگاه طبیعی، فضای کوچک و محدود، تغذیه نامناسب، و عدم امکان بروز رفتارهای طبیعی، همگی منجر به مشکلات جسمی و روانی برای حیوانات اسیر می شوند. این مکان ها گاهی به جای پناهگاهی برای حیوانات، به زندان هایی برای آن ها تبدیل می شوند.

سیرک حیوانات

سیرک ها که حیوانات را برای انجام حرکات نمایشی آموزش می دهند، از دیگر مصادیق حیوان آزاری هستند. آموزش های خشن، تنبیه، نگهداری در قفس های موقت و کوچک، و حمل ونقل پراسترس و طولانی، همگی به رنج کشیدن حیوانات منجر می شود. اگرچه در بسیاری از کشورها سیرک حیوانات ممنوع شده است، اما هنوز در برخی مناطق جهان رواج دارد.

استفاده بی رویه از حیوانات باربر (اسب، الاغ، شتر)

در مسیرهای کوهستانی، صحراها و مناطق کمتر توسعه یافته گردشگری، از حیواناتی نظیر اسب، الاغ و شتر به عنوان باربر استفاده می شود. کار کشیدن بیش از حد، تغذیه و نگهداری نامناسب، عدم رسیدگی به جراحات و بیماری ها، همگی مصداق بارز حیوان آزاری است. این حیوانات اغلب تا آخرین نفس هایشان مجبور به کار می شوند و هیچگاه از مراقبت های لازم برخوردار نیستند.

چگونه یک گردشگر مسئول باشیم؟ راهکارهای عملی برای حمایت از حیوانات

به عنوان یک گردشگر، نقش هر فرد در مبارزه با حیوان آزاری در صنعت گردشگری بسیار حیاتی است. انتخاب های آگاهانه و مسئولانه، می تواند تقاضا برای فعالیت های ستمگرانه را کاهش داده و به ترویج گردشگری اخلاقی کمک کند. در ادامه راهکارهای عملی برای تبدیل شدن به یک گردشگر حامی حقوق حیوانات ارائه می شود:

1. تحقیق و آگاهی: قبل از رزرو هرگونه تور، فعالیت یا بازدید از جاذبه ای که شامل حیوانات می شود، به دقت تحقیق کنید. وب سایت ها و گزارش های سازمان های معتبر حمایت از حیوانات مانند World Animal Protection می توانند اطلاعات ارزشمندی ارائه دهند. اطمینان حاصل کنید که مجموعه مورد نظر، استانداردهای بالای رفاه حیوانات را رعایت می کند.
2. مشاهده نه تعامل: بهترین راه برای لذت بردن از حیات وحش، مشاهده آن ها در زیستگاه طبیعی شان و از فاصله ایمن است. از تورهای سافاری و پارک های ملی معتبر که بر حفظ حیات وحش تمرکز دارند، حمایت کنید. هرگز تلاش نکنید که حیوانات وحشی را لمس کنید یا به آن ها غذا دهید، زیرا این کار می تواند به سلامت آن ها و شما آسیب برساند.
3. نه به نمایش های حیوانی: از بازدید دلفیناریوم ها، سیرک ها، نمایش های مارگیری، نمایش رقص میمون ها، و هر فعالیت دیگری که حیوانات را مجبور به انجام کارهای غیرطبیعی می کند، خودداری کنید. این نمایش ها اغلب با آموزش های خشن و شرایط نگهداری نامناسب همراه هستند.
4. حمایت از پناهگاه ها و مراکز نجات معتبر: در صورت تمایل به کمک به حیوانات آسیب دیده، از پناهگاه ها و مراکز نجاتی بازدید کنید که واقعاً به بهبود وضعیت حیوانات کمک می کنند و نه صرفاً ظاهر یک باغ وحش را دارند. اطمینان حاصل کنید که این مراکز دارای مجوزهای لازم هستند و هدف اصلی آن ها رفاه حیوان است، نه بهره برداری تجاری.
5. گزارش تخلفات: در صورت مشاهده هرگونه حیوان آزاری یا شرایط نامناسب برای حیوانات، از گزارش آن به مراجع محلی، پلیس محیط زیست، یا سازمان های بین المللی حمایت از حیوانات دریغ نکنید. هر گزارش می تواند به نجات یک حیوان کمک کند.
6. انتخاب تورهای اخلاقی: از آژانس های مسافرتی و تورهایی استفاده کنید که به گردشگری پایدار و اخلاقی متعهد هستند. بسیاری از آژانس ها امروزه گزینه هایی را ارائه می دهند که با اصول حمایت از حیوانات سازگار است.

نتیجه گیری: انتخابی آگاهانه، آینده ای روشن تر برای حیوانات

شناخت حیوانات قربانی و آگاهی از پشت پرده رنجی که در صنعت گردشگری متحمل می شوند، گامی اساسی در جهت توقف حیوان آزاری است. هر گردشگر با انتخاب های آگاهانه خود، می تواند نقش حیاتی در مبارزه با این پدیده ایفا کند. لذت سفر و کشف زیبایی های جهان نباید به قیمت رنج و ستم بر موجودات زنده دیگر تمام شود.

با پرهیز از فعالیت هایی که حیوانات را مجبور به انجام کارهای غیرطبیعی می کنند و حمایت از مراکز و تورهای اخلاقی، می توانیم پیامی قدرتمند به صنعت گردشگری بفرستیم: «رفاه حیوانات، از هر سود مالی مهم تر است.» این انتخاب ها نه تنها به ایجاد آینده ای روشن تر برای حیوانات کمک می کند، بلکه به ما نیز تجربه سفری انسانی تر و با وجدانی آسوده می دهد. با احترام به تمامی اشکال حیات، می توانیم جهان را به مکانی بهتر برای زندگی مشترک تبدیل کنیم.