ترجمه استراتژی های شخصی به عمل – خبرگزاری ام ویک | اخبار ایران و جهان

خبرگزاری ام ویک _ گروه استان ها؛ میلاد کوچکیان، استراتژیست در یادداشتی که آن را در اختیار خبرگزاری ام ویک قرار داد نوشته است: معمولاً به روزهای آخر سال که نزدیک می شویم تب و تاب برنامه ریزی برای سال آینده و مشخص کردن اهداف و استراتژی های شخصی و کسب و کاری بالا می رود. این چیز جدیدی نیست. سال ها است که برای سال بعدمان کلی آرزو داریم، کلی هدف و استراتژی داریم اما آخر سال یک ارزیابی می کنیم و متوجه می شویم که به خیلی از آنها نرسیده ایم یا حتی در اولین ماه های سال جدید اصلاً فراموش می کنیم ما این اهداف و استراتژی ها را داشته ایم و مجدداً به زندگی روزمره قبلی برمی گردیم.

من امسال می خواهم زبانم را تکمیل کنم؛ استراتژی امسال من این است که مهاجرت کنم و ادامه تحصیل بدهم. من امسال می خواهم به یک تناسب اندام خوب برسم؛ استراتژی امسال من کاهش هزینه های غیرضروری و تمرکز بر بهره وری در زندگی ام است. من امسال می خواهم از پایان نامه ام دفاع کنم؛ من امسال می خواهم در کنکور ارشد شرکت کنم؛ امسال درآمدم را باید حداقل 40 درصد افزایش دهم و کلی هدف و استراتژی که پشت سر هم ردیف می کنیم اما متاسفانه…

آمار نشان می دهد این اهداف معمولاً محقق نمی شوند و این استراتژی ها اجرا نمی شوند. اما چرا؟

اولین دلیل این است که تقریباً اکثریت افراد چشم انداز و به طبع آن اهداف دراز مدتی برای خودشان ندارند یعنی آینده دوری برای خودشان تصور نکرده اند. نمی دانند 5 سال آینده کجا هستند و به کجا می خواهند برسند؟ حتی به آن فکر هم نکرده اند.

دومین دلیل این است که استراتژی خاصی هم برای رسیدن به اهداف خودشان ندارند. معمولاً آدم ها همه چیزهای خوب را با هم می خواهند. همه استراتژی های خوب را برای خودشان می خواهند. این کاملاً غلط است. ماهیت استراتژی انتخاب است. یعنی فرد باید بین گزینه های مختلفی که او را به اهدافش می رساند یکی یا چند استراتژی محدود را انتخاب کند و روی آنها متمرکز شود.

به گفته مایکل پورتر استراتژیست معروف، استراتژی یعنی اول یاد بگیریم چه کارهایی را انجام ندهیم! نمی شود هم استراتژی کاهش هزینه داشت و هم استراتژی تمایز! هم سرمایه گذاری های شخصی زیاد داشت، هم سبک زندگی را ارتقا داد، هم در آموزش های گران قیمت شرکت کرد، هم تحصیلات خارج از کشور داشت، هم ذخیره پولی خوبی داشت و …این ها همه با هم نمی شود. اولویت بندی نیاز است و انتخاب!

استراتژی ها را معمولاً یک تا سه ساله تنظیم می کنند و برای اجرای آنها تلاش می کنند و منابع پولی و اطلاعاتی و ارتباطی و… را اختصاص می دهند. این یعنی یک برنامه ریزی استراتژیک. موضوع این است که خیلی ها استراتژی های اولویت بندی شده هم دارند اما نمی توانند آنها را اجرا کنند.

موضوع این یادداشت بیشتر موضوع اجرای استراتژی ها است. فرض کنید شما چشم انداز خود را تعریف کرده اید (برای مثال قرار است در سال 1407 جز 5 مشاور روانشناس برتر شهر اصفهان باشید)، خُب این چشم انداز خوبی است. اهداف کلان را با افق 3 ساله افزایش درآمد 20 درصدی، ارتقا سهم بازار 5 درصدی، رضایت 90 درصدی مشتریان، ارتقا 20 درصدی کیفیت زندگی و سلامت فردی تعریف کرده اید.

تا اینجا همه چیز درست است. استراتژی سال 1403 شما چیست؟ چگونه می خواهید به این اهداف برسید؟ چه مسیری را قرار است طی کنید؟ اینجاست که کار سخت می شود چون قرار است انتخاب کنید. کلاً انتخاب کردن بسیار چالشی است چون قرار است آینده شما را مشخص کند.

فرض کنید برای مثال بالا استراتژی شما افزایش درآمد از طریق ارتقا برند شخصی است. یعنی امسال قرار است آدم متمایزی شوید، مشاور متمایزی شوید، خدمات متمایز به مشتریانتان بدهید و تصویر برند متمایزی در ذهن مخاطبین خودتان بسازید. این استراتژی خیلی خوب و حداقل جذاب و در اصطلاح دهن پُرکن است. اما سوال اینجاست که این استراتژی چگونه قرار است اجرا شود؟

آمار نشان می دهد که تقریباً 90 درصد از استراتژی های شخصی اجرایی یا عملیاتی نمی شوند چون در حد یک ذهنیت و مسیر کلی در افراد باقی می ماند و پس از مدتی فراموش می شود.

بهترین ابزار کنونی برای اجرای استراتژی های شخصی، کارت امتیازی متوازن شخصی است. در این روش استراتژی های شخصی به اهداف سالیانه ترجمه یا تبدیل می شوند، برای آنها سنجه یا شاخص تعریف می شود، هدف کمی یا تارگت مشخص می شود و اقدامات اجرایی متناسب با تارگت ها تعیین می شوند. به زبان ساده می گوییم استراتژی ها به عمل ترجمه می شوند. برای این کار باید به اندازه کافی وقت گذاشته شود.

کارت امتیازی متوازن شخصی یک وضعیت واضح از اجرای استراتژی به فرد می دهد و اولویت های زندگی کاری و شخصی فرد را برای او شفاف می کند و مهم تر از همه اینکه یک سیستم ارزیابی بسیار خوبی است که به فرد این امکان را می دهد که در طول سال یه صورت هفتگی، ماهیانه و فصلی میزان تحقق اهداف زندگی و کاری اش را اندازه گیری کند و اقدامات جدیدی را تعریف کند. به قول پیتر دراکر پدر علم مدیریت نوین «تا چیزی را نتوان اندازه گیری کرد نمی توان آن را مدیریت کرد».

کارت امتیازی متوان این امکان را برای شخص فراهم می کند تا عملکرد خودش را مدام اندازه گیری کند و نسبت به بهبود آن اقدام کند. در طول سال اهداف را می توان نسبت به شرایط تغییر داد، شاخص ها را عوض کرد و حتی اقدامات ابتکارانه جدیدی طراحی کرد و این یعنی زنده نگه داشتن استراتژی های شخصی. اینگونه استراتژی ها اجرایی خواهند شد.