آمریکا برای پیشبرد اهداف اسراییل زمان می خرد؟

روز دوشنبه شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را با هدف توقف جنگ در غزه و پایان جنایات وحشیانه اسراییل علیه مردم غزه به تصویب رساند که با 14رای موافق و یک رای ممتنع همراه بود. این قطعنامه پس از جنایات وحشیانه صهیونیست ها علیه اردوگاه النصیرات و شهادت و مجروحیت بیش از 600نفر در این منطقه به تصویب رسید. این قطعنامه نخستین قطعنامه ای است که صریحا خواستار پایان جنگ شده و از سوی آمریکا وتو نشده است.

به گزارش ام ویک، عبدالباسط انصاری در یادداشتی با این مقدمه در شهروند نوشت: در پی صدور این قطعنامه، حماس و جهاد اسلامی به استقبال از آن پرداختند و خواستار اجرایی شدنش شدند. اسامه حمدان، از رهبران ارشد حماس، در این باره گفته است: «این قطعنامه دارای نکاتی است که ما آنها را قبول نداریم، اما اساس آن مثبت است…آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، یکی از موانع رسیدن به توافق است، چرا که او تنها مطابق خواست اسراییل عمل می کند و اشکال در اینجا موضعگیری آمریکاست.» جنبش جهاد اسلامی نیز در بیانیه خود خواستار ضمانت اجرا برای تحقق مفاد قطعنامه مبنی بر پایان جنگ شده و عنوان کرده است: «تغییر در موضع آمریکا پس از استفاده مکرر از وتو و مخالفت با پایان تجاوز به نوار غزه، نتیجه مقاومت و فداکاری های ملت فلسطین و حماسه های مقاومت در میدان نبرد است. قطعنامه شورای امنیت یک اقدام دیرهنگام است و نیاز به ضمانت، توضیحات بیشتر و رفع ابهامات دارد. آمریکا شریک جنایت های رژیم اشغالگر است و باید به حمایت خود از آن پایان دهد.»
فارغ از اینکه این قطعنامه نیز ضمانت اجرایی ندارد، برخی معتقدند چه وتو کردن و چه موافقت های آمریکا با قطعنامه های شورای امنیت، در چارچوب زمان خریدن برای رژیم صهیونیستی و نتانیاهو است و قرار نیست تحت هیچ شرایطی، فشار واقعی برای توقف جنگ از سوی آمریکایی ها به اسراییل وارد شود.
مطابق قانون، اگر 9عضو یا بیشتر از 9عضو در شورای امنیت به قطعنامه ای رای مثبت دهند، آن قطعنامه لازم الاجرا است، اما ضمانتی برای عمل کردن کشور مورد خطاب[در اینجا رژیم جعلی صهیونیستی] به اینگونه قطعنامه ها وجود ندارد. تنها ابزار شورای امنیت برای وادار کردن طرف مورد خطاب در قطعنامه به انجام آن، توسل به زور، ذیل بند هفت منشور ملل متحد است که به اقدامات نظامی و یا تحریم و مواردی از این دست برای تحت فشار قراردادن یک دولت برای عمل کردن به قطعنامه شورای امنیت اشاره دارد که در این مورد بعید است آمریکا یا دیگر اعضای شورای امنیت قصد داشته باشند از طریق توسل به زور و اقدامات نظامی، مانع رژیم صهیونیستی شوند.
خبرگزاری ام ویک در مطلبی در این رابطه آورده است: «مشخص است که شورای امنیت براساس بندهای 6 و 7منشور سازمان ملل متحد، اختیار صدور اشکال مختلف قطعنامه را دارد. با بازگشت به قطعنامه های شماره 2712، 2720 و 2728 شورای امنیت(سه قطعنامه پیشین درباره جنگ غزه)، متوجه می شویم که این قطعنامه ها کاملا از اشاره به فصل هفتم (استفاده از اقدامات نظامی یا غیرنظامی مانند محاصره و تحریم های اقتصادی برای اهداف اجرای آن) خالی است و بنابراین این یک شاخص مهم است که براساس ماده 6 صادر شده است (از طرف های درگیر برای حل و فصل مناقشه از طریق مذاکره، داوری، متوسل شدن به آژانس ها و سازمان های منطقه ای یا هر وسیله صلح آمیز دیگری برای کمک به حل و فصل اختلافات درخواست می شود.). قطعنامه جدید شماره 2735 شورای امنیت در کنار قطعنامه های قبلی مربوط به فلسطین قرار می گیرد و درصورت نبود سازوکار اجباری برای اجرای آن مثل بند هفت، صرفا «جوهر روی کاغذ» باقی می ماند و مذاکرات نامشخص در مورد آن مانند «ماهی در دریا» خواهد بود.»
بر این اساس، هیچ اقدام جدی و حرکت عملی ای برای توقف جنایات اسراییل در دستور کار نیست و تنها چیزی که می تواند مانع نتانیاهو شود و جنگ را پایان دهد، فشارهای داخلی و اختلافات سران اسراییل و مسیله اسرا است. نتانیاهو با حمایت آمریکا و پرهیز جهان از اقدام عملی روزبه روز در جنایت جری تر می شود. مسیله دیگری که می تواند در اتمام جنگ موثر باشد احتمال حماقت اسراییل در آغاز کردن یک جنگ تمام عیار با حزب الله لبنان است که یقینا توان نظامی اسراییل را به شدت فرسایش داده، تعداد آوارگان صهیونیست را شدیدا افزایش می دهد و نتانیاهو را زمین گیر می کند.
بی اثر بودن آرای لاهه یا قطعنامه های شورای امنیت در مورد جنگ غزه بار دیگر ثابت کرد سیستم حقوق بین الملل در تحقق عدل و دفاع از مظلوم نه تنها ناتوان و فشل است، بلکه این قواعد و ساختار بازیچه غرب و آمریکا نیز هست. یک روز آمریکا برای منافعش در شورای امنیت نسخه حمله به افغانستان و عراق را می پیچد و روز دیگر در برابر فجیع ترین جنایات اسراییل به صدور قطعنامه های صوری و نمایشی اکتفا می کند.

پایان خبر ام ویک